Η πυραμίδα του ανταγωνισμού

Γ

ια θεαματικά αποτελέσματα στην εξέλιξη της λεγόμενης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, κάνει λόγο η κυβέρνηση, σχολιάζοντας τη σχετική έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, σύμφωνα με την οποία σε σύνολο 185 χωρών, η Ελλάδα από την 100ή θέση πέρσι, κατέλαβε την 78η. «Εχουμε ένα πρώτο θετικό νέο για την ελληνική οικονομία», δήλωσε ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης, συμπληρώνοντας πως «είναι ένα μήνυμα που θα μεταδοθεί παγκοσμίως», «ελπίζω ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα μηνύματα» και άλλα παρόμοια. Για να γίνει καλύτερα αντιληπτός ο λόγος για τον οποίο πανηγυρίζει ο κ. υπουργός, να σημειώσουμε ότι η ...«βελτίωση» της θέσης που κατέχει η χώρα στην πυραμίδα της διεθνούς ανταγωνιστικότητας είναι το αντίτιμο που εισπράττουν η τρόικα και οι κυβερνώντες για τον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει και κλιμακώνουν ενάντια στα λαϊκά στρώματα, είναι τα εύσημα που τους αποδίδουν για το μέτωπο που έχουν ανοίξει προκειμένου να ανατραπούν, να ακυρωθούν οριστικά και οι τελευταίες κατακτήσεις που μπορεί να έχουν απομείνει από τις προηγούμενες δεκαετίες.

Κ

άθε βόλι που χτυπάει στο σώμα της εργατικής τάξης, κάθε μέτρο που τσακίζει τον εργαζόμενο, κάθε απόφαση στήριξης του κεφαλαίου αντιστοιχεί σε κάποιες θέσης βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας. Τα πανηγύρια λοιπόν της κυβέρνησης για την έκθεση αντιστοιχούν στο γλέντι που έχουν στήσει οι πλουτοκράτες για την πολιτική λεηλασίας των μισθών και συντάξεων, την επιβολή πρόσθετων φόρων και χαρατσιών, την ολοκληρωτική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, την άλωση του συστήματος Δημόσιας Υγείας και Πρόνοιας, την τακτική υπονόμευσης της λειτουργίας των εκατοντάδων χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, τη διευκόλυνση της γιγάντωσης των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας περιουσίας κ.ο.κ. Η ανταγωνιστικότητα στηρίζεται σε πολιτικές στήριξης της δράσης του κεφαλαίου και μέτρα που οδηγούν στην οικονομική ανέχεια και τη χρεοκοπία εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά.

Η

 έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας βαθμολογεί, επίσης, με ιδιαίτερα υψηλό βαθμό τη χώρα - και κατ΄επέκταση τους Χατζηδάκηδες - για το «βαθμό της προόδου», όπως λένε, που σημειώθηκε μέσα στο χρόνο. Πόσες μεταρρυθμίσεις ψηφίστηκαν, πόσο πιο ευέλικτες έγιναν οι σχέσεις εργασίας, πόσο εύκολο είναι να ανοίξει μια επιχείρηση, πόσο οι εργαζόμενοι πληρώνουν τους φόρους ώστε να ισορροπεί το καθεστώς των φοροαπαλλαγών για τις επιχειρήσεις κ.ά. Η Ελλάδα, λοιπόν, φιγουράρει στην 8η θέση έχοντας ...κατατροπώσει χώρες όπως το Καζακστάν και η Μογγολία, μας ξεπέρασαν όμως η Κόστα Ρίκα, το Μπουρουντί και η Σρι Λάνκα.

Α

υτά δείχνει η έκθεση, για τέτοια αποτελέσματα πανηγυρίζουν τρόικα και κυβερνώντες, αυτό είναι το μέλλον που επιφυλάσσουν για τους εργαζόμενους της χώρας η συγκυβέρνηση και η οικονομική ολιγαρχία. Τελικά, τέτοια δεδομένα αξιώνει να εξασφαλίσει το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο για να κάνουν, λέει, επενδύσεις. Δικό τους το πρόβλημα. Γιατί όσο αυτοί πασχίζουν να γυρίσουν ακόμα πιο πίσω τις συνθήκες ζωής της εργατικής τάξης, τόσο πιο ορμητικός θα γίνεται ο χείμαρρος της λαϊκής οργής. Κι όσο οι εργαζόμενοι, ο λαός, θα συνειδητοποιούν ότι αυτοί κινούν τα γρανάζια, θα στείλουν στα αρχεία της Ιστορίας και ανταγωνιστικότητα και οικονομική ολιγαρχία.

Κ.