Στρατηγική χειραγώγησης

Σ

ύμφωνα με τον Αλ.Τσίπρα (ομιλία στην τελευταία ΚΠΕ του ΣΥΝ), ο λαός «έχει μπροστά του μία - και μόνο μία - πραγματική επιλογή: `Η το μνημόνιο ή τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος». Επικίνδυνο για το λαό δίλημμα. Γιατί καλλιεργεί φρούδες ελπίδες ότι με τη δική του στρατηγική θα έρθουν καλύτερες μέρες για τον ίδιο, όταν όχι μόνο δε λέει κουβέντα ενάντια στους μεγαλοεπιχειρηματίες και την ΕΕ που απαιτούν τα μέτρα του μνημονίου για να αντιμετωπίσουν την κρίση σε όφελός τους, δε συγκρούεται μαζί τους, αλλά προβάλλει διέξοδο σε όφελός τους. Σε άλλο σημείο της ομιλίας του αναφέρει: «Να ανοίξουμε το δρόμο σε μια κυβέρνηση εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας και λαϊκής χειραφέτησης, που θα ξαναχτίσει την Ελλάδα. Σε μια κυβέρνηση όλων των Ελλήνων». Τι λέει εδώ; Μια κυβέρνηση όλων των Ελλήνων, δηλαδή μεγαλοεπιχειρηματιών και εργαζομένων. Κυβέρνηση «εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας». Δηλαδή, σωτηρίας αυτής της εκμεταλλευτικής κοινωνίας και όχι του λαού, γιατί σωτηρία του λαού σημαίνει εναντίωση στους καπιταλιστές μέχρι την αφαίρεση της οικονομίας από τα χέρια τους, μέχρι να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» γιατί το μνημόνιο βουλιάζει την οικονομία, βαθαίνει την ύφεση, όπως λένε. Μόνο που η οικονομία είναι καπιταλιστική και τη βουλιάζει η κρίση. Η σωτηρία της από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει σωτηρία των μεγαλοεπιχειρηματιών. Ταυτίζει τη σωτηρία του λαού με τη σωτηρία των καπιταλιστών, γι' αυτό την ονομάζει «εθνική». Μα, έτσι, τα αδιέξοδα της διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης τα κάνει πρόβλημα του λαού, καλώντας τον να συμβάλει στο ξεπέρασμά της σε όφελος του κεφαλαίου.

Ο

 τόπος χρειάζεται εναλλακτική διέξοδο και μια σοβαρά επεξεργασμένη στρατηγική», είπε ο Αλ. Τσίπρας. Πώς την προσδιόρισε; «Ακύρωση του μνημονίου. Aναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, με αντικείμενο το μορατόριουμ στην πληρωμή των τόκων του εξωτερικού χρέους για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, τη διαγραφή σημαντικού μέρους της ονομαστικής αξίας του δημόσιου χρέους και την αποπληρωμή του υπόλοιπου με "ρήτρα ανάπτυξης". Ανασυγκρότηση της χώρας, σε αναπτυξιακή και παραγωγική κατεύθυνση. Με ευρεία αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου. Με την ενίσχυση του κοινωνικού τομέα της οικονομίας. Της δημόσιας και της κοινωνικής επιχειρηματικότητας». Δε θα ξαναεπαναλάβουμε ότι από την «κατάργηση του μνημονίου» πέρασαν στην «ακύρωση». Ακύρωση σημαίνει νέο μνημόνιο, που αναγκαστικά έρχεται μέσα από την «αναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης», απ' αυτήν θα προκύψουν νέα μέτρα. Μιλά για «μορατόριουμ πληρωμών του χρέους» και διαγραφή ενός μέρους του. Αυτά θα αναδιαπραγματευτεί. Αλλά αυτά ακόμη και αν γίνουν σημαίνει να πληρώνει ο λαός ένα χρέος που το προκάλεσαν οι καπιταλιστές. Το «μορατόριουμ πληρωμών χρέους» χρειάζεται για να εξοικονομήσουν χρήμα στα κρατικά ταμεία για να χρηματοδοτήσουν καπιταλιστικές επενδύσεις. Κάνουν λόγο για «κοινωνικό τομέα οικονομίας», δηλαδή για οργάνωση συνεταιρισμών ανέργων, δράσεις ΜΚΟ, μορφών εταιρικής κοινωνικής ευθύνης κ.λπ., για την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών σε πάμφτωχους και εξαθλιωμένους. Ηδη τέτοια προγράμματα υπάρχουν εδώ και δεκαετίες στην ΕΕ, ενώ πρόσφατα άρχισαν να αναπτύσσονται και στη χώρα μας. Οσο για τη δημόσια επιχειρηματικότητα, με δεδομένη την ύπαρξη και ιδιωτικής, αυτή θα υπηρετεί την ιδιωτική. Η αναδιανομή, και μάλιστα σε συνθήκες αντιμετώπισης της κρίσης που θα φέρει αναιμική ανάκαμψη, είναι απάτη. Σκοντάφτει στην ανταγωνιστικότητα, στην επιδίωξη των καπιταλιστών να αυξάνουν κέρδη και κεφάλαιο, επομένως να έχουν πάμφθηνη εργατική δύναμη.

Χ

τες, η «Αυγή», σε ρεπορτάζ για την «Αυτόνομη Παρέμβαση» (συνδικαλιστική τους παράταξη) και τη θέση της για τη ΓΣΕΕ έγραφε: «Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα έχουν μπροστά τους μια και μόνη επιλογή... σαφή και διακηρυγμένο στόχο την αποδέσμευση από το μνημόνιο και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές... Αυτή η συνδικαλιστική ηγεσία έχει χρεοκοπήσει... Η ηγεσία της ΓΣΕΕ οφείλει να προσφύγει στους εργαζόμενους, έτσι ώστε με τη νωπή εντολή τους να φθάσει στο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο τον Μάρτιο. Σε ένα συνέδριο - αφετηρία για την αναζωογόνηση και ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος με ταξικό πρόσημο και αγωνιστικό προσανατολισμό». Αλλά σ' αυτής της χρεοκοπημένης ΓΣΕΕ τις συγκεντρώσεις συμμετέχει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και βγάζουν λόγους τα συνδικαλιστικά του στελέχη. Τι συνδικαλιστικό κίνημα θέλουν; Να στηρίζει την «αντιμνημονιακή» στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του. Δηλαδή, μιας κυβέρνησης που φιλοδοξεί να διαχειριστεί την κρίση του καπιταλισμού σε όφελός του. Θέλει, λοιπόν, μια «αντιμνημονιακή» ΓΣΕΕ και όχι ταξική ενάντια στο κεφάλαιο και στην πολιτική του. Για τους «υγιείς επιχειρηματίες» στήνουν συνδικαλιστικό κίνημα. Αλλωστε, έχουν ξεκινήσει ήδη τη διαδικασία διαμόρφωσης «αντιμνημονιακών» παρατάξεων σε συνδικάτα μαζί με τμήμα της ΠΑΣΚΕ. Χρειάζεται, λοιπόν, αποκάλυψη αυτών των αντεργατικών επιδιώξεων και δράση ώστε όχι μόνο να μην εγκλωβιστούν εργαζόμενοι, αλλά να συσπειρωθούν με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Ι.