Στους αγώνες η ελπίδα


Τ
ο 35ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ που αρχίζει σήμερα, είναι ένα ακόμα Συνέδριο μακριά απο τις αγωνίες και τις ανάγκες των εργαζομένων. Η ίδια η επιλογή της τοποθεσίας σηματοδοτεί και αυτή με το συμβολισμό της αυτήν την αλήθεια. Είναι ταυτόχρονα η κορύφωση μιας πορείας έργων και λόγων που έχει χαραχτεί από την πλειοψηφία εδώ και χρόνια, τα οποία βρίσκονται όχι απλά σε αναντιστοιχία αλλά σε ευθεία αντιπαράθεση με τα πραγματικά συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Ο
ι παρατάξεις που απαρτίζουν την πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομη Παρέμβαση») και που πορεύτηκαν μαζί σε όλα τα μεγάλα και στρατηγικά ζητήματα -παρά τους όποιους εσωτερικούς διαγκωνισμούς- με τις θέσεις που ήδη δημοσιοποίησαν ενόψει του Συνεδρίου, σε αυτούς προστέθηκε και μια νέα παράταξη (ΕΜΕΙΣ) από πρώην στελέχη της ΠΑΣΚΕ, επιβεβαιώνουν ότι μένουν σταθερά προσηλωμένοι στις αρχές τους και στη στρατηγική τους υπέρ του κεφαλαίου. Δεν αλλάζουν πολιτική και γι' αυτό οι εργάτες, δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από φορείς που έχουν σημαία την ταξική συνεργασία, που θεωρούν ότι οι μισθοί είναι εμπόδιο στο ξεπέρασμα της κρίσης και γι' αυτό τα στελέχη τους σε επιχειρήσεις και κλάδους έβαλαν τις υπογραφές τους κάτω από τη μείωση μισθών και μεροκαμάτων, δήλωσαν «παρών» σε όλους τους «κοινωνικούς διαλόγους», που υποτάσσουν τα εργατικά δικαιώματα στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Η
 αντιμνημονιακή τους ρητορεία - ιδιαίτερα από την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ - δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι αυτό που προτείνουν στους εργάτες δεν είναι η πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση, αλλά μια άλλη διαχείριση, μέσα από την οποία θα ισορροπήσουν τα συμφέροντα εργοδοσίας και εργατών. Οτι από κοινού πατρίκιοι και πληβείοι χέρι - χέρι, με νέες επενδύσεις και ανάπτυξη μπορούν να ξεπεράσουν την κρίση, με αμοιβαίο όφελος. Στη θέση των ασυμβίβαστων ταξικών αντιθέσεων ανακαλύπτουν νέους ταξικούς συμβιβασμούς. Στη θέση του ταξικού πολέμου που πρέπει να διεξάγουν τα συνδικάτα προβάλλουν την ταξική ειρήνη. Στη θέση του αδυσώπητου ταξικού ανταγωνισμού που ρημάζει τα εργατικά δικαιώματα προπαγανδίζουν την υγιή επιχειρηματικότητα, την ανταγωνιστικότητα, τις οποίες πρέπει να αγκαλιάσουν οι εργάτες. Στη θέση της λυκοσυμμαχίας που είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση πλασάρουν την ψευδαίσθηση για μια ΕΕ καπιταλιστική, με συμμάχους που θα σέβονται το «ευρωπαϊκό κεκτημένο».

Σ
το Συνέδριο, είναι βέβαιο ότι κάτω από τη ρηχή αντιμνημονιακή ρητορεία, την αντι-νεοφιλελεύθερη φιλολογία, θα επιχειρηθεί για άλλη μια φορά να εγκλωβιστούν οι εργάτες, να συμπαραταχθούν πίσω από παλιές και νέες χίμαιρες που θα αποδειχτούν και πάλι καταστροφικές για το εργατικό κίνημα και τους εργάτες. Οι αλλαγές προσώπων και προσωπείων, η όψιμη επίκληση της «αυτονομίας» που όλοι αυτοί επικαλούνται, έρχονται να κρύψουν τη διαχρονική συμφωνία τους στην ίδια στρατηγική. Στρατηγική που αρνείται την ταξική κόντρα με τα μονοπώλια, φοβάται τους ταξικούς αγώνες, δεν έχει την παραμικρή εμπιστοσύνη στη δύναμη των εργατών.

Α
πέναντι σε όλη αυτή τη γραμμή στήριξης των συμφερόντων και των ιδεολογημάτων του κεφαλαίου και τις δυνάμεις που την υπηρετούν, το ΠΑΜΕ, με καθαρό λόγο και καθαρά χέρια αντιπαραβάλλει τη γραμμή των αγώνων ενάντια στην κυριαρχία του κεφαλαίου, την ανάγκη για ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος, το ζωντάνεμα της ζωής των συνδικάτων, την αλλαγή των συσχετισμών υπέρ της ταξικής ρότας από τα κάτω, με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους εργάτες.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις