Παραπλανούν τους εργάτες με το παραμύθι της ''αυτονομίας''


Τ
ης μόδας φαίνεται ότι έγινε η «αυτονομία» για τις συνδικαλιστικές παρατάξεις που συναπαρτίζουν την πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ. Ενόψει του 35ου συνεδρίου, μετά την «Αυτόνομη Παρέμβαση», την παράταξη που πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ και την «αυτονομία» τη φέρει και στον τίτλο της, αλλά και τη ΔΑΚΕ, που και αυτή στον τίτλο της δηλώνει «Ανεξάρτητη», δύο ακόμα παρατάξεις ζήλεψαν τη μόδα αυτή. Παρουσιάζοντας τη διακήρυξη αρχών της η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ αποκήρυξε μετά βδελυγμίας τα κόμματα και με περίσσια υποκριτική δεινότητα δηλώνει πλέον ότι «δεν είμαστε το κομματικό παράρτημα κανενός κόμματος...». Λέει επίσης: «Η ΠΑΣΚΕ, η μεγάλη παράταξη των εργαζομένων, πρώτη υπερέβη τα κομματικά σύνορα και κατέστησε την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, από υπόθεση μικρών προπαγανδιστικών κύκλων, εφαρμοσμένη πρακτική στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας. Η ΠΑΣΚΕ ως πολιτικοσυνδικαλιστική δύναμη φιλοδοξεί ν' αποτελεί τη "φωνή" της κοινωνίας εντός των πολιτικών σχηματισμών του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και σε καμία περίπτωση το αντίθετο». Είναι τόσο αυτόνομη, λοιπόν, η ΠΑΣΚΕ που εντάσσει τον εαυτό της μέσα σε πολιτικούς σχηματισμούς, σε κόμματα δηλαδή. Αλήθεια, ποιον κοροϊδεύει; Μήπως η κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ δεν την βολεύει να αυτοπαρουσιάζεται ως αυτό που είναι, δηλαδή συνδικαλιστική του παράταξη, ή επειδή από το ΠΑΣΟΚ προέκυψαν και άλλα κομματάκια πασχίζει να τα καλύψει; Αλλού, όμως, το πάει με την «αυτονομία». Αλλά και η νέα παράταξη «ΕΜΕΙΣ», που αποτελείται από πρώην στελέχη της ΠΑΣΚΕ και σκοπεύει να κατέλθει με ξεχωριστό ψηφοδέλτιο στο 35ο συνέδριο της ΓΣΕΕ, αυτοανακηρύσσεται ως «αυτόνομη και ανεξάρτητη φωνή για το συνδικαλιστικό κίνημα».

Πώς εξηγείται όμως όλος αυτός ο πυρετός «αυτονομίας» και «ανεξαρτησίας» που έπιασε όλες αυτές τις παρατάξεις; Από τι και από ποιους θέλουν να είναι ανεξάρτητες και αυτόνομες; Και πώς γίνεται το «έξω από τα κόμματα» να εκφέρεται από πρωτοκλασάτους συνδικαλιστές που ήταν και παραμένουν υψηλόβαθμα στελέχη κομμάτων; Τι κρύβει αυτή η λαθροχειρία;

Είναι φανερό ότι η λαθροχειρία αυτή μαρτυρά την εναγώνια προσπάθεια των παρατάξεων αυτών να μην ταυτίζονται με τα κόμματα που ασκώντας κυβερνητική εξουσία στρέφονται πλέον ανοιχτά και απροσχημάτιστα κατά των εργατικών συμφερόντων. Αλλοι και τώρα και παλιότερα, υπό το μανδύα της «αυτονομίας», ψαρεύουν σε θολά νερά, κρύβουν την κομματική τους αναφορά γιατί τη θεωρούν εμπόδιο στη συνδικαλιστική τους επιρροή. Μόνο που αυτό δεν είναι το κύριο.

Η λεγόμενη «αυτονομία» παρατάξεων και συνδικάτων κρύβει βαθύτερες αιτίες και πιο σημαντικούς στόχους. Είναι - και ήταν πάντοτε - η ανομολόγητη προσπάθειά τους να ποδηγετήσουν τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους σε πολιτικές εχθρικές προς τα συμφέροντά τους. Γιατί ανεξάρτητα από το τι λέγεται και πώς ονομάζεται οποιοσδήποτε, τα συνδικάτα και οι παρατάξεις που δρουν μέσα σε αυτά, ακόμα και συνδικαλιστές που μπορεί να μην ανήκουν οργανωτικά σε καμία παράταξη, ασκούν συγκεκριμένη πολιτική. Κάθε παράταξη, κάθε συνδικάτο, εκ των πραγμάτων, με τις θέσεις του και τη δράση του κάνει πολιτική. Το ζήτημα που τίθεται πάντα είναι, ποιων τα συμφέροντα υπερασπίζονται με τις θέσεις και τη δράση τους: Των εργατών ή των αφεντικών; Της εργατικής τάξης ή του κεφαλαίου; Αυτή είναι η άσβηστη διαχωριστική γραμμή που δεν μπορεί να αποκρύψει καμία επίκληση στην «αυτονομία» και στην «ανεξαρτησία».

''Αυτόνομοι'' από τα συμφέροντα των εργατών

Η «αυτονομία» αυτών των παρατάξεων ήταν και είναι το όχημα για να περνάει μέσα στα συνδικάτα και στην εργατική τάξη η πολιτική των μονοπωλίων. Από τους μόνους που πραγματικά θέλουν να είναι «αυτόνομες» ήταν τα συμφέροντα, οι πόθοι και οι καημοί του εργάτη. Αυτούς επιδιώκουν να εξαπατήσουν και να τους μετατρέψουν σε χειροκροτητές των αντεργατικών πολιτικών. Αυτό μαρτυρούν η πρακτική και η στρατηγική των παρατάξεων αυτών όλα τα προηγούμενα χρόνια. Μια στρατηγική που φιλοδοξούν να συνεχίσουν και το επόμενο διάστημα και αυτό διακηρύσσουν επί της ουσίας παρά τις όψιμες φραστικές «διαφοροποιήσεις».

Το πραγματικό πρόβλημα με αυτές τις παρατάξεις και τα συνδικάτα όπου πλειοψηφούν, παρά τις πομφόλυγες περί αυτονομίας, είναι ότι παραμένουν απόλυτα δεσμευμένες στις πολιτικές του κεφαλαίου. Είναι δεσμευμένες στην πολιτική υπέρ της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεσμευμένες στη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Πόσο άραγε «ανεξάρτητη» είναι η θέση της ΓΣΕΕ, που η πλειοψηφία την υπηρετεί με απόλυτη συνέπεια, ότι εργάτες και αφεντικά έχουν τα ίδια συμφέροντα; Πόσο αυτόνομη είναι η άποψη ότι με τους «κοινωνικούς διαλόγους» οι εργάτες θα αντιμετωπίσουν την επίθεση της εργοδοσίας; Ποιον εξυπηρετεί η στρατηγική της «ταξικής ειρήνης», των «διαλόγων» και της συναίνεσης με τους εκμεταλλευτές; Τους εργάτες ή τους καπιταλιστές;

Σηκώνουν τη σημαία της «ανεξαρτησίας» για να κρύψουν πως έχουν αυτομολήσει στο στρατόπεδο του ταξικού αντίπαλου. Επικαλούνται την «αυτονομία» για να κρύψουν ότι απέναντι στους εργάτες στέκεται πάνοπλο το κεφάλαιο με τους πολιτικούς του υπηρέτες, δηλαδή τα κόμματα στα οποία πρόσκεινται οι παρατάξεις αυτές. Η ρητορική τους περί ακομμάτιστου συνδικαλισμού επιδιώκει να αποκρύψει τις βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη. Γιατί τα προβλήματα μπορεί να μην κάνουν διάκριση ανάμεσα στους εργαζόμενους, αλλά έχουν και ταξική ουσία και «χρώμα», το κεφάλαιο τα προκαλεί, τα αναπαράγει και τα οξύνει. Οπως και η λύση τους έχει και «χρώμα» και ταξική ουσία, κόντρα στο κεφάλαιο. Αυτή την ταξική ουσία και διέξοδο, με επιμονή και σχέδιο, διαχρονικά, επιχειρούν να συσκοτίσουν, να ξεριζώσουν κάθε ριζοσπαστισμό από τη δράση των συνδικάτων, να τα μετατρέψουν σε άβουλους και ακίνδυνους φορείς που θα υποκλίνονται στις αξιώσεις των μονοπωλίων. Το σκοπό αυτό υπηρετεί και ο κουρνιαχτός περί «αυτονομίας».

Γι' αυτό και στον αντίποδα όλης αυτής της προπαγάνδας των υπόλοιπων συνδικαλιστικών παρατάξεων, το ΠΑΜΕ καθαρά και ξάστερα δηλώνει ότι είναι απόλυτα δεσμευμένο. Δεσμευμένο στα άμεσα και στα μακροπρόθεσμα συμφέροντα όλων των εργαζομένων, γυναικών και ανδρών, Ελλήνων και μεταναστών. Δεσμευμένο να παλεύει για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα ολόκληρης της εργατικής τάξης και υποχρεωμένο να δείχνει το δρόμο, μέχρι την πλήρη απελευθέρωσή της από τα μονοπώλια και το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς.

Το ΠΑΜΕ δεν δηλώνει «αυτόνομο». Διακηρύσσει με κάθε τρόπο και σε όλους τους τόνους ότι ανήκει. Ανήκει στην εργατική τάξη. Αυτήν έχει ταχτεί να υπηρετεί με τη δράση του, τους αγώνες του, τις θέσεις του. Στην υπηρεσία της μεγάλης υπόθεσης της οριστικής απελευθέρωσής της από το άγος της εκμετάλλευσης βάζει όλες του τις δυνάμεις. Γι' αυτό και πρωτοστατεί σε κάθε αγώνα, γι' αυτό μέλημά του είναι η οργάνωση των ίδιων των εργατών από τα κάτω, μέσα στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις. Γι' αυτό η συμμετοχή μαζικά των εργατών στα συνδικάτα, στο μεγάλο αυτό σχολείο της ταξικής πάλης, η αλλαγή των συσχετισμών σε αυτά υπέρ των εργατικών συμφερόντων, η κατάκτηση σταθερής ταξικής γραμμής και προσανατολισμού, είναι το επίκαιρο καθήκον που έχουν μπροστά τους τα συνδικάτα και όλοι οι εργαζόμενοι.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις