ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: "Μονά κερδίζω, ζυγά χάνεις" η αξίωσή της απ' το λαό

"Θέλω να μας δώσουν λίγο χρόνο για να αντιμετωπίσουμε και τα τρέχοντα προβλήματα, να ανατάξουμε το δημόσιο σύστημα Υγείας, αλλά να δουλέψουμε και για την προοπτική του συστήματος. Γιατί μας εμπνέει το όραμα να δημιουργήσουμε ένα δημόσιο σύστημα Υγείας προσπελάσιμο από όλους, ποιοτικό και χωρίς διακρίσεις. Κοιτάξτε, υπήρξε μία αμφισβήτηση όταν λέγαμε ότι οι δεδουλευμένες εφημερίες του 2012, του 2013, του 2014, άλλο ένα έργο της προηγούμενης κυβέρνησης, καθόλου τυχαίο, θα εξοφλούνταν στις 27 Απριλίου. Κι όμως, πληρώθηκαν αυτές οι εφημερίες στις 27 Απριλίου! Και τώρα προσπαθούμε να εξοφλήσουμε εφημερίες του πραγματικού χρόνου, δηλαδή Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο του 2015 και πιστεύω ότι στις 27 Μαΐου θα εξοφληθούν και αυτές. Δεν θέλω να σας πω ότι θα πληρωθούν και οι τρεις μήνες, αλλά στοχεύουμε και για τους τρεις μήνες. Αλλά θα πληρωθούν. Ενα μέρος θα πληρωθεί. Δεν πρέπει να "πυροβολούμε" το σύστημα. Πρέπει να το στηρίξουμε. Δεν έχουμε κανέναν λόγο να λέμε ότι θα κάνουμε κάτι για να μην το κάνουμε! Εχω τουλάχιστον την ίδια αγωνία με όλους για ένα σύστημα που γνωρίζω ότι, εάν χρειασθεί, και εγώ ο ίδιος και ο οποιοσδήποτε πολίτης θα ζητήσει τη συνδρομή και τη στήριξη από αυτό".

Ο υπουργός Υγείας δηλώνει τα παραπάνω, στην «Αυγή», ενόψει της απεργίας των υγειονομικών στις 20 Μάη. Για την ακρίβεια ο Π. Κουρουμπλής επιχειρεί με έναν άκομψο τρόπο να αγοράσει χρόνο για την κυβέρνησή του. Το ίδιο πασχίζει σύσσωμη η κυβέρνηση και ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ανήμερα της Πρωτομαγιάς, εμβληματική μέρα για την εργατική τάξη και την ταξική πάλη, οι υπουργοί μιας κυβέρνησης που διαπραγματεύεται με την ΕΕ πόσα ακόμα θα πάρουν απ' το λαό, για να ανοίξουν οι κάνουλες χρηματοδότησης για το κεφάλαιο, περιδιάβαιναν τις απεργιακές συγκεντρώσεις. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναρτά στο λογαριασμό του στο twitter το εξής μήνυμα: "Οι αγώνες μας για κατοχύρωση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας, για Δημοκρατία, για ζωή με Αξιοπρέπεια θα νικήσουν"...

Αυτή, άλλωστε, είναι η μεγάλη προσφορά, το καλό χαρτί που ο ΣΥΡΙΖΑ επιδεικνύει στην αστική τάξη της χώρας, η δυνατότητα να εφαρμόσει μια παραλλαγή της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά με την εργατική - λαϊκή στήριξη και αποδοχή σε αντίθεση με τις προηγούμενες «μνημονιακές» κυβερνήσεις. Η προσπάθεια να κερδηθεί η ανοχή του λαού απέναντι στην κυβέρνηση, να τεθεί σε αναμονή, δεν «περνάει» μόνο μέσω της αδράνειας, αλλά και της κινητοποίησης που έχει ως περιεχόμενο τη στήριξη ουσιαστικά της κυβέρνησης.

Μπορεί να μην είχαν τύχη τα συλλαλητήρια στήριξης της διαπραγμάτευσης που ατόνησαν και απομαζικοποιήθηκαν, όμως τα κυβερνητικά στελέχη προσπαθούν να παρέμβουν άμεσα σε κινητοποιήσεις εργαζομένων που ξεσπούν με αφορμή εργατικά - λαϊκά προβλήματα, από τα ΕΛΠΕ και τους απολυμένους δημόσιους υπάλληλους μέχρι την απεργία στην Υγεία. Γι' αυτό και ο πρώτος πληθυντικός σαν το Μέγαρο Μαξίμου να είναι προμαχώνας του λαού και όχι προπύργιο του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης.

Στο πλαίσιο αυτό, ο υπουργός Υγείας εμφανίζεται να αποδέχεται ως δίκαιες τις κινητοποιήσεις και τα αιτήματα των εργαζομένων στον κρίσιμο αυτό τομέα. Και να εκλιπαρεί για λίγο χρόνο, ώστε να προωθήσει το όραμά του για τη δημόσια Υγεία που είναι τάχα κοινό με το όραμα των εργαζομένων. Τι τον θέλει το χρόνο που ζητά; Για να προσλάβει νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό; Για να εφοδιάσει τα νοσοκομεία με εξοπλισμό και αναλώσιμα απαραίτητα για τη λειτουργία τους; Για να αντιμετωπίσει ζητήματα υποδομών; Για να δρομολογήσει λύσεις στα πολλά, φλέγοντα, προβλήματα του χώρου και των εργαζομένων σ' αυτόν; `Η μήπως για να κατοχυρώσει τον καθολικό δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της Υγείας, καταργώντας κάθε επιχειρηματική δράση στο χώρο;

Τίποτα απ' αυτά δεν πρόκειται να συμβεί, αν ο λαός δώσει πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση. Για τον απλό λόγο ότι και αυτή η κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να αντιπαλέψει τις αιτίες που έφεραν το δημόσιο σύστημα Υγείας κι άλλους νευραλγικούς για το λαό τομείς στη σημερινή κατάσταση και την επιδεινώνουν διαρκώς. Γιατί αποδέχεται το σημερινό πλαίσιο που γεννά αυτές τις αιτίες ως δεδομένο (δηλαδή το δρόμο ανάπτυξης για λογαριασμό του κεφαλαίου και τις δεσμεύσεις συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ.). Γιατί έχει ως κύριο στόχο να συμβάλει στην αναθέρμανση της καπιταλιστικής οικονομίας βάζοντας στη βαθιά κατάψυξη τις λαϊκές ανάγκες. Αναδείχτηκε ομνύοντας στην ...υγιή επιχειρηματικότητα, όπου περίοπτη θέση διατηρούν οι καπιταλιστές που επιχειρούν στην Υγεία, η ύπαρξη των οποίων από μόνη της σπρώχνει στην υποβάθμιση το δημόσιο σύστημα Υγείας.

Ο Π. Κουρουμπλής ζητά χρόνο. Οι Γ. Βαρουφάκης, Π. Λαφαζάνης, Π. Σκουρλέτης, Δ. Στρατούλης ζητάνε επίσης χρόνο αλλά και τις ...πλάτες του κινήματος στη διαπραγμάτευση που κάνουν για το κεφάλαιο. Και προφανώς αύριο θα ζητήσουν τη συναίνεσή του στα αποτελέσματα αυτής της διαπραγμάτευσης. Κι επειδή αυτά θα είναι τόσο εξόφθαλμα αντιλαϊκά, νέα εκβιαστικά διλήμματα θα ανατεθούν, νέα ψέματα θα επινοηθούν.

Κατά την κυβέρνηση, ο λαός έχει δύο επιλογές: ή να μην παλεύει καθόλου κι ας στήνουν χορό γύρω του οι ανάγκες που δεν μπορεί να ικανοποιήσει ή να παλεύει με τέτοιο περιεχόμενο που να ευνοεί την κυβέρνηση, στη διεκδίκηση ευνοϊκότερων όρων ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, προσδοκώντας (για ακόμα μια φορά εξαπατημένος) ότι μια τέτοια ανάκαμψη θα δώσει διέξοδο στα προβλήματά του.

"Η διαπραγμάτευση βρίσκεται στο πιο δύσκολο σημείο της, στο επισφαλές σημείο της. Είναι απαραίτητο να βοηθήσουμε όλοι μαζί να κλείσει. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε τη δυνατότητα - το ξέρετε αυτό - όχι μόνο να λύσουμε το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά να κρατήσουμε σε μια ισορροπία και αυτά τα οποία έχουν ήδη λυθεί. Οταν θα κλείσουμε τη διαπραγμάτευση θα κάτσουμε και θα το συζητήσουμε", δηλώνει ο Γ. Βαρουφάκης σε εφοριακούς, αφήνοντας να αιωρείται η υπόσχεση ότι αν βάλουν τώρα πλάτες, θα έρθει η ώρα της ...ανταμοιβής!

"Η σημερινή Πρωτομαγιά είναι ξεχωριστή. Η εργατική τάξη της χώρας μας αγωνίζεται και αντιστέκεται. Η εργατική τάξη της χώρας μας και ο ελληνικός λαός στηρίζει τις σκληρές διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης για μια θετική συμφωνία", δηλώνει ο Π. Λαφαζάνης και καλοπιάνοντας τους εργαζόμενους προσθέτει: "Εχουμε εμπιστοσύνη στον ελληνικό λαό που μας δίνει δύναμη και κουράγιο".

Δώδεκα μέρες μετά την Πρωτομαγιά, τα κομμάτια του παζλ αρχίζουν να ενώνονται, αποκαλύπτοντας την εικόνα της ...θετικής συμφωνίας: Φόροι, Εργασιακά, Ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις. Μέτρα πολλών δισεκατομμυρίων είναι το αντίτιμο που θα κληθεί να πληρώσει ο λαός, προκειμένου να αποκατασταθεί η ρευστότητα στο αστικό κράτος και αυτό με τη σειρά του να στηρίξει την καπιταλιστική οικονομία, δηλαδή τα κέρδη μιας χούφτας κηφήνων. Αυτοί έχουν το πεπόνι, αυτοί και το μαχαίρι, δική τους η ΕΕ, δικό τους το πολιτικό προσωπικό, ο λαός ξέρει τι να περιμένει...

Εχει άλλωστε και εμπειρία. Απ' το πώς χειραγωγήθηκε κατά καιρούς απ' τη σοσιαλδημοκρατία. Απ' το πώς, άλλοτε με εκβιασμούς και συκοφαντίες, άλλοτε με κανακέματα και υποσχέσεις - ακάλυπτες επιταγές, υπέστειλλε τις σημαίες των ταξικών του συμφερόντων που διαρκώς υπονομεύονταν αφού δεν τα υπερασπιζόταν με όρους κινήματος, ταξικής πάλης.

Εχει και πιο πρόσφατη εμπειρία: Τις «στριφογυριστές» του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια, τη σταδιακή αναίρεση υποσχέσεων, την εγκατάλειψη συνθημάτων με τα οποία εκμεταλλεύτηκε την αγωνία του λαού για διέξοδο, την προδοσία τελικά όσων τον εμπιστεύτηκαν. Αλλά και τη στάση του απ' τον Ιούνη του 2012 οπότε και βρέθηκε με 27%. Ποσοστό που όχι μόνο δεν εκφράστηκε σε θετικές διεργασίες στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά αντίθετα οι δυνάμεις του έκαναν ό,τι περισσότερο μπορούσαν, προκειμένου να υπονομεύσουν κάθε προσπάθεια ανασύνταξης, κάθε προσπάθεια επιθετικής διεκδίκησης, όντας μάλιστα στην αντιπολίτευση, θέλοντας να το αξιοποιήσουν στο στόχο να αναδειχθούν ως κυβέρνηση. Μάλιστα, σε συγκεκριμένους χώρους, συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έβαλαν την υπογραφή τους σε μειώσεις μισθών. Οι ίδιοι που ισχυρίζονται σήμερα ότι δίνουν μάχη για τον κατώτατο μισθό!

Ο λαός έχει την εμπειρία και πρέπει να την αξιοποιήσει, να διακρίνει ποιες απ' τις σημαίες που του προτείνονται να υψώσει θα τον οδηγήσουν σε πανωλεθρία. Η ανασύνταξη του κινήματος, η ανάπτυξη της πάλης σε ταξική κατεύθυνση είναι στόχοι που τώρα απαιτούν την ενεργή συμμετοχή κάθε εργαζόμενου. Καιρός για χάσιμο δεν υπάρχει. Η προτροπή του ΚΚΕ «καμία ανοχή, καμία αναμονή» είναι αναγκαίο να διαπερνά τη στάση κάθε ανθρώπου του μόχθου σε κάθε χώρο δουλειάς, κατοικίας. Το αίτημα για ανάκτηση των απωλειών να γίνει εφαλτήριο για διεκδικήσεις σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες του λαού. Η μόνη σημαία που αξίζει να σηκώσει ο λαός είναι του δίκιου του, γι' αυτήν αξίζει να αγωνιστεί, ενωμένος σε λαϊκή συμμαχία, σε συμπαράταξη με το ΚΚΕ, σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους. Αυτή η σημαία θα είναι το έμβλημα της νέας κοινωνίας που θα κατακτήσει με την πάλη του.

Β. Ν.