Θέλει υπομονή και επιμονή τον κόσμο για να αλλάξεις (Μπ. Μπρεχτ)

Έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ,
ώσπου να κάνεις τον κόσμο να γελάει
( Γ. Ρίτσος)

Ναι, θα θέλαμε για το λαό μας ένα καλύτερο αποτέλεσμα.

Θα θέλαμε να έχει το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που πραγματικά είναι ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα του 3ου μνημονίου κι όλων των προηγούμενων  στη βουλή σήμερα, όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό.

Να είχαν ακούσει τη φωνή του περισσότεροι εργαζόμενοι, να είχαν ξεφοβηθεί, να μην είχαν πέσει σε στημένα παιχνίδια  των δημοσκόπων και των πολιτικών αφεντικών τους και σε εκφοβισμό του τύπου «Αν δεν ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να έρθει πάλι η Δεξιά».

Μερικές φορές απογοητευόμαστε, γιατί φαίνεται σαν όλα να μένουν ίδια, στάσιμα.

Το να  αγανακτούμε, όμως,  με το εκλογικό σώμα δείχνει ότι δεν καταλαβαίνουμε τι φταίει. Αυτό οδηγεί  κάποιους συναγωνιστές στην παραίτηση καθώς πιστεύουν  ότι   «Δεν αλλάζει μυαλά  ο Έλληνας » και τέτοια.  Δεν είμαστε αντίπαλοι με τη βάση. Άλλος είναι ο αντίπαλος κι εμείς τον ξέρουμε.

Το να ψηφίσει κανείς ΚΚΕ είναι αποτέλεσμα μιας επίπονης και επίμονης προσπάθειας. Αποτέλεσμα  πολλών αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων…

Σκεφτείτε από τι βομβαρδίζεται ο κόσμος όλη μέρα. Σκεφτείτε ποια παιδεία έχουμε. Σκεφτείτε σε τι κατάσταση βρίσκεται το κίνημα. 15% των εργαζομένων είναι γραμμένοι στα σωματεία τους…Οπισθοχώρηση του εργατικού  κινήματος σημαίνει αυτό.

Σκεφτείτε τον αντικομμουνισμό που δέχεται ο κόσμος  όλη μέρα από ΜΜΕ από την εκκλησία, το σχολείο κλπκλπ.

Σκεφτείτε το ρόλο της ιδιοκτησίας στη διαμόρφωση της συνείδησής του. Τα ιδεολογήματα που του ρίχνουν δίπλα του για να τον χειραγωγούν. Εκείνα τα συνθήματα με το διαζευκτικό «ή» που  τον καλούν να διαλέξει: ΕΕ ή  χάος, μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, ευρώ ή δραχμή, παλιό ή νέο. Όλα αυτά που πέφτουν καθημερινά στο τραπέζι των πολιτικών συζητήσεων για να αποπροσανατολίσουν, να μην καταλάβει ο κόσμος  ότι η διάζευξη  είναι μια :

Με τα μονοπώλια ή με το λαό;

Εμείς  εμπιστευόμαστε το λαό. Απευθυνόμαστε σε αυτόν. Κυρίως στην εργατιά στους νέους και τις νέες που τους χτυπάει η ανεργία. τους αγρότες, τους συνταξιούχους που πλήττονται βάναυσα, τους αυτοαπασχολούμενους που έχασαν το μαγαζί τους. Να  δημιουργήσουμε το μεγάλο κοινωνικό ταξικό μέτωπο με αντιιμπεριαλιστικό , αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό. Για να δημιουργηθεί ρήξη και να φτάσει η εργατική τάξη να πάρει την εξουσία.

Θα γυρίσει ο τροχός με πολλή δουλειά και επιμονή! Θα ρθει ανάποδα ο ντουνιάς!

Ας συνεχίσουμε λοιπόν!

Ελένη Κακναβάτου