Go back ... κύριε Ομπάμα ...

Όπου φανταζόμαστε τις αντιδράσεις και τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, αν αυτός ήταν ακόμα αντιπολίτευση και ο πρόεδρος των ΗΠΑ επισκεπτόταν την Ελλάδα δύο μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Μπορεί τις τελευταίες μέρες, το άλλοτε κόμμα της «αριστεράς» και νυν κυβέρνηση του νεοφιλελευθερισμού, να επιδίδεται σε μια διαδικασία σπίλωσης και διακωμώδησης των επικείμενων αντιπολεμικών συλλαλητηρίων, αλλά υποψιαζόμαστε πως αυτό γίνεται μάλλον επειδή είναι πια κυβέρνηση και «επαναστατικές γυμναστικές» όπως οι διαδηλώσεις, ανήκουν πια για τα καλά σε ένα παρελθόν που ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ξεχάσει.
Βλέπουμε για παράδειγμα, αρθράκια όπως αυτό του Πάνου Τριγάζη στο tvxs.gr να μας ανακοινώνει ότι δε θα διαδηλώσει ενάντια στον Ομπάμα, απαριθμώντας μια σειρά λόγων που έχουν τόση σχέση με την πραγματικότητα, όσο η Έφη Θώδη με το Ντόναλντ Τραμπ.
Όπου ανάμεσα στα άλλα μαθαίνουμε πως διαδηλώνουμε ενάντια σε πολιτικούς που έχουν αιματοκυλίσει εφτά χώρες, μόνο αν δεν έχουμε κάτι να κερδίσουμε από αυτούς… Μαθαίνουμε δηλαδή, πώς μέσα σε 20 αράδες, μπορείς να πάρεις το παρελθόν σου, να το τσαλακώσεις, να το πετάξεις σε ένα καλαθάκι με σκουπίδια, να του βάλεις φωτιά και να το σβήσεις ουρώντας πάνω του…
Τι θα γινόταν όμως αν η επίσκεψη Ομπάμα συνέβαινε όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμα αντιπολίτευση, κραδαίνοντας τα «αριστερά» του λάβαρα, όσο στα κρυφά κρατούσε σημειώσεις για το ποια δημόσια περιουσία θα ξεπουλήσει και ποιον χαμηλοσυνταξιούχο θα βοηθήσει να εκτιμήσει τις ευεργετικές ιδιότητες της εξαθλίωσης; Μάλλον είναι κάτι που δε θα μάθουμε ποτέ. Αλλά μπορούμε να κάνουμε πολλές υποθέσεις, αν δούμε την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ σε μια ανάλογη επίσκεψη, αυτή της Μέρκελ, το 2014. Όταν δηλαδή, αποκτήσαμε ως πολιτιστική κληρονομιά, τη φράση «Go Back Madame Merkel…»
Πιθανότατα λοιπόν θα διαβάζαμε τις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, για τους λόγους τους οποίους επισκέπτεται ο Ομπάμα την Αθήνα:
Η επίσκεψη της Καγκελαρίου Μέρκελ του Προέδρου Ομπάμα στην Αθήνα, γίνεται για να υποστηρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου Τσίπρα-Καμμένου, ενόψει των εκλογών. Για να επιβραβεύσει το καταστροφικό κυβερνητικό έργο, να επιτηρήσει την συνέχιση της λιτότητας, να επιθεωρήσει αν  χαρίστηκαν οι τράπεζες στα συμφέροντα, αν δόθηκε για ψίχουλα η δημόσια περιουσία, αν έπεσαν οι μισθοί στο επίπεδο της Βουλγαρίας.
Η  επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ του Μπαράκ Ομπάμα έρχεται να επιβεβαιώσει την πλήρη υποταγή του κ. Σαμαρά κ. Τσίπρα στις απαιτήσεις της πιο αντιδραστικής πολιτικής δύναμης στην Ευρώπη στον πλανήτη.
Θα βλέπαμε πιθανότατα να στηλιτεύεται και η προπαγανδιστική προσπάθεια της όποιας κυβέρνησης, να κερδίσει επικοινωνιακά οφέλη από αυτή την επίσκεψη, να όπως εδώ δηλαδή:
και πιθανότατα θα διαβάζαμε:
Για μια ακόμη φορά ο πρωθυπουργός θα εμφανίζεται περιχαρής μπροστά στα φωτογραφικά φλας κάνοντας βαρύγδουπες δηλώσεις για την έξοδο από την κρίση, ενώ πίσω από τις κλειστές πόρτες θα διαβεβαιώνει για την τήρηση κατά γράμμα των μνημονιακών δεσμεύσεων
Τα όρια, μέσα στα οποία, καλό είναι
να μην κινούμαστε αύριο,
όσοι δε θέλουμε να καταλήξουμε
σε κανένα Γκουαντάναμο….
Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα κάτι θα είχε να πει και για την αστυνομοκρατία και τον αυταρχισμό οι οποίοι συνοδεύουν την επίσκεψη του πλανητάρχη.
Τα όρια, μέσα στα οποία, καλό είναι να μην κινούμαστε αύριο, όσοι δε θέλουμε να καταλήξουμε σε κανένα Γκουαντάναμο….
Η κινητοποίηση 4000 αστυνομικών, η ύπαρξη ελεύθερων σκοπευτών, αλλά και η απροκάλυπτη δράση της CIA μάλλον δε θα περνούσαν απαρατήρητα από το τότε αντιμνημονιακό κόμμα και μάλλον θα διαβάζαμε κείμενα όπως αυτά:
Η κα Μέρκελ Ο κ. Ομπάμα επισκέπτεται σήμερα την Αθήνα, μέσα σε έναν πρωτοφανή κλοιό απαγορεύσεων, προκειμένου να συμβάλλει στην εκλογική διάσωση των κκ. Σαμαρά και Βενιζέλου Τσίπρα και Καμένου. Καλούμε τους πολίτες να συμμετάσχουν μαζικά στις προγραμματισμένες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, για να στείλουμε στην Γερμανίδα Καγκελάριο στον Αμερικανό Πρόεδρο και τους εγχώριους συνεταίρους της ένα ηχηρό μήνυμα αντίστασης και αποφασιστικότητας.
Στο μόνο που διαπρέπει η κυβέρνηση είναι στον αυταρχισμό, προσφέροντας άλλο ένα ακραίο δείγμα του, με τον αυριανό αποκλεισμό του κέντρου της Αθήνας και τη δημιουργία “κόκκινων ζωνών”, στην προσπάθειά της να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό.
Για την Ελλάδα που ήξεραν αυτοί και όχι για την Ελλάδα που ξέραμε εμείς. Η δική μας Ελλάδα ενταφιάστηκε προ πολλού, ενώ η δική τους ζει και βασιλεύει ελέω Μέρκελ Ομπάμα. Γι’ αυτούς οι χαρές και τα πανηγύρια. Για εμάς τα μοιρολόγια. μόνο αυτό δικαιούμαστε. Να καθόμαστε σπίτι μας και διηγώντας τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τους μισθούς και τις συντάξεις να κλαίμε ησύχως αντί να αναστατώνουμε το κέντρο της Αθήνας, χθες ως τσογλάνια και σήμερα ως «ημίτρελοι».
Πώς θα αντιδρούσε όμως έμπρακτα ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια τέτοια επίσκεψη; Θα έμενε μόνο στις ανακοινώσεις, ή θα προχωρούσε και σε πορείες διαμαρτυρίας; Σε πράγματα δηλαδή, που βαφτίζονται σήμερα σαν «επαναστατική γυμναστική» και γίνονται αφορμή για γέλια στο διαδίκτυο, από τα ίδια άτομα που γελούσαν με τις αντιπολεμικές πορείες ενάντια στην επέμβαση σε Ιρακ, Αφγανιστάν και Λιβύη.
Ποντάρουμε λοιπόν, πως σαν κόμμα θα καλούσε σε πορεία:
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί όλους τους πολίτες της Αθήνας στην διαδήλωση που οργανώνεται από Ομοσπονδίες, συνδικάτα, συλλογικότητες και φορείς την Παρασκευή 11 Απριλίου, 5μ.μ. στην Πλ. Κλαυθμώνος.
θα έβγαζε τις αφισούλες του:
και θα διαδήλωνε με τα μέλη του, περιχαρή που ακόμα εφάπτονται τον κόσμο της αριστεράς:
Για την ακρίβεια, το πιθανότερο είναι να ακούγαμε από τον ίδιο τον Τσίπρα, κάτι παρόμοιο με αυτό:
Εντάξει, θα πουν μερικοί. Το ίδιο είναι η Μέρκελ με τον Ομπάμα; Η μεν μας έχει βυθίσει σε μια επταετή λιτότητα ενώ ο δε, είναι φίλος της χώρας μας και θέλει να μας διαγράψει το χρέος (ναι αυτό το λένε κάποιοι, δεν το βγάζουμε από το μυαλό μας). Μη ικανοί να αντισταθούμε ακόμα και σε μια τόσο παιδιάστικη ανάλυση που χρεώνει μία συστημική κρίση σε παροδικές προσωπικότητες και η οποία θυμίζει «Πιτσιρίκο», αξίζει να αναρωτηθουμε: «είναι αλήθεια αυτό»;
Με τις ΗΠΑ να έχουν το 16% των ψήφων του ΔΝΤ, έναντι της δεύτερης Κίνας με 6% και της τρίτης Γερμανίας με 5%, θα έλεγε κανείς, πως οι διάφορες φαεινές ιδέες που είχε κατά καιρούς το Ταμείο, για το πώς θα χαμηλώσει κι άλλο το βιωτικό επίπεδο στη χώρα μας, ανήκουν κατά 16% στην κυβέρνηση Ομπάμα και κατά 5% στην κυβέρνηση Μέρκελ, κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε για το τι θα μας επιφύλασσε το ΔΝΤ, αν δεν ήταν «φίλος μας ο Ομπάμα».
Από την άλλη βέβαια, αν διαδηλώσεις ενάντια στον Ομπάμα, ενδέχεται να χαρακτηριστείς και «Τραμπικός». Με την ίδια ευκολία που κάποτε ο Τζωρτζ Μπους Τζούνιορ ξεχείλιζε σοφία λέγοντας πως «αν δεν είσαι μαζί μας, είσαι εναντίον μας», διατρέχεις τον κίνδυνο να χαρακτηριστείς φιλο-ρατσιστής και φιλο-φασίστας, αν πας κόντρα στον πρώτο μαύρο πρόεδρο των ΗΠΑ που πήρε Νόμπελ Ειρήνης για την ικανότητά του να επιστρέφει χώρες, στην εποχή του Λίθου.
Μία μερίδα του πληθυσμού, που κάποτε αποκαλούνταν «αριστερά» αρχίζει και σβήνει σιγά σιγά από το χάρτη της πολιτικής και γίνεται συνεχώς και πιο δυσδιάκριτη από την αποκαλούμενη «δεξιά». Και μέχρι να γιορτάσουμε κάποια στιγμή στο μνημόσυνό της, μπορούμε να πάμε αύριο σε διάφορα συλλαλητήρια που έχουν εξαγγείλει οργανώσεις και σωματεία.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις