Αντιλαϊκά μέτρα - κόλαση και "αντισταθμιστικά" - απάτη

Από το συλλαλητήριο Ομοσπονδιών και Σωματείων
την περασμένη Τρίτη στην Ομόνοια

Η συμφωνία στο Γιούρογκρουπ τη Δευτέρα ξεχωρίζει από τα γεγονότα της βδομάδας που πέρασε. Τα όσα καταλήχθηκαν και δρομολογούνται με την υπογραφή της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, σηματοδοτούν μια νέα φάση κλιμάκωσης της επίθεσης σε βάρος του λαού.
Τα μαζικά συλλαλητήρια την επόμενη μέρα, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και δεκάδες ακόμα πόλεις, με κάλεσμα του ΠΑΜΕ και αποφάσεις Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και Συνδικάτων, αλλά και οι πρωτοβουλίες που ακολούθησαν για την παραπέρα οργάνωση και κλιμάκωση της πάλης, αναδεικνύονται ως το μόνο πραγματικό «αντίμετρο» στους σχεδιασμούς και την κοροϊδία που επιχειρεί η κυβέρνηση με τα λεγόμενα «αντισταθμιστικά».
Κι όχι μόνο αυτό. Για να μπουν ουσιαστικά εμπόδια στην εφαρμογή παλιών και νέων μέτρων, χρειάζεται σήμερα να ενισχυθεί το ρεύμα μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που παλεύει για ανάκτηση των απωλειών, κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, για εργατικά - λαϊκά δικαιώματα στο ύψος των σύγχρονων αναγκών.
Χρειάζεται δηλαδή μαζική, αποφασιστική εναντίωση όχι μόνο στα επιμέρους μέτρα που θέτουν κάθε φορά στην ημερήσια διάταξη το κεφάλαιο και τα κόμματά του, αλλά αμφισβήτηση και σύγκρουση με την πολιτική που υπηρετεί την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Που υποβάλλει το λαό σε θυσίες δίχως τέλος, ανεξάρτητα από τις εναλλαγές των αστικών κομμάτων στη διακυβέρνηση και τη φάση στον κύκλο της καπιταλιστικής οικονομίας, είτε βρίσκεται δηλαδή σε κρίση, είτε σε αναιμική ανάκαμψη. Χρειάζεται επομένως να βαθαίνουν τα αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά της πάλης, να συνειδητοποιείται από περισσότερους η ανάγκη σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την εξουσία του.
Μπροστά στο νέο γύρο της επίθεσης, ο σχεδιασμός της δράσης που κάνουν τα συνδικάτα μετά και τη σύσκεψη της Πέμπτης στην Αττική, χρειάζεται να γίνει κτήμα κάθε συνδικαλιστικής οργάνωσης. Να εξειδικευτεί σε χώρους δουλειάς και κλάδους. Να γίνει η υλοποίησή του υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις και άλλες μαζικές διαδικασίες, που θα καλλιεργούν κλίμα μάχης και θα διαμορφώνουν προϋποθέσεις αγωνιστικής κλιμάκωσης με όλες τις μορφές και με απεργία.
Προσπάθεια εξαπάτησης και κοροϊδίας
Παρά το γεγονός ότι οι αντιλαϊκές αποφάσεις του Γιούρογκρουπ «μιλάνε» από μόνες τους, η κυβέρνηση δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια να κοροϊδέψει το λαό ότι δεν έχει τίποτα να χάσει, αλλά αντίθετα θα βγει και κερδισμένος αν συναινέσει στην υλοποίησή τους. Τα στελέχη της προκαλούν τον κοινό νου όταν υπόσχονται ότι για κάθε ένα ευρώ νέα μέτρα θα νομοθετούν και ένα ευρώ από τα λεγόμενα «αντισταθμιστικά», ώστε το αποτέλεσμα για τα λαϊκά στρώματα να είναι «δημοσιονομικά ουδέτερο».
Στον σημερινό «Ριζοσπάστη» υπάρχει πλούσια ύλη και αρθρογραφία, που καταρρίπτει ένα προς ένα τα χυδαία επιχειρήματα της κυβέρνησης, αποδεικνύει τον ταξικό χαρακτήρα των μέτρων και των υποτιθέμενων «αντίμετρων» και καταγράφει την προσπάθεια του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος να οργανώσει την απάντηση των εργαζομένων.
Χρειάζεται σ' αυτά να προστεθεί το εξής: Πέρα από το γεγονός ότι λέει ψέματα, η κυβέρνηση μιλάει για «δημοσιονομικά ουδέτερο» αποτέλεσμα των νέων μέτρων, σαν να πρόκειται αυτά να νομοθετηθούν σε «κενό αέρος». Σαν να μην υπάρχει δηλαδή η «ουρά» των προηγούμενων αντιλαϊκών μέτρων, που είτε «ωριμάζουν» τώρα, είτε η εφαρμογή τους προβλέπεται να ξεκινήσει άμεσα, φορτώνοντας το λαό με νέα χαράτσια και βάρη.
Στην πραγματικότητα, το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, ενισχυμένη με τις παρεμβάσεις για μετά το 2018 σε Ασφαλιστικό και Φορολογικό, συνιστούν ένα νέο γύρο μέτρων εσωτερικής υποτίμησης, που θα οδηγήσει ακόμα περισσότερους από τα λαϊκά στρώματα σε συνθήκες σχετικής και απόλυτης φτώχειας.
Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο, παράλληλα με τις περικοπές και τα χαράτσια, παράλληλα με τα «αναπτυξιακά» και τα «αντισταθμιστικά» μέτρα, κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ συμφωνούν και συζητούν εντατικά γύρω από την ανάγκη να ενισχυθεί το πλέγμα των μηχανισμών διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, όπου κεντρικό ρόλο θα παίξει το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης. Προβλέπουν αύξηση της φτώχειας από την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και γι' αυτό προετοιμάζουν την ενίσχυση των μηχανισμών για τη διαχείρισή της.
Στρέφοντας το βλέμμα προς τα έξω
Στρέφοντας το βλέμμα προς τα έξω, δεν πρέπει να διαφύγουν της προσοχής ορισμένες σοβαρές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας, στον απόηχο μάλιστα της Συνόδου των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, που έγινε την προηγούμενη βδομάδα στις Βρυξέλλες.
Στη Σύνοδο αυτή, αποφασίστηκε η παραμονή και ενίσχυση της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2 στο Αιγαίο, η οποία εγκαταστάθηκε στην περιοχή με πρόσχημα τη διαχείριση του Προσφυγικού και, πλέον, με τον πιο επίσημο τρόπο, αποκαλύπτεται η επιχειρησιακή της διασύνδεση με τις ΝΑΤΟικές δυνάμεις στη Μαύρη Θάλασσα, στο πλαίσιο της ενδοϊμπεριαλιστικής διαμάχης με τη Ρωσία.
Σημειώνουμε ότι στη συγκεκριμένη Σύνοδο, η τουρκική αντιπροσωπεία επέμεινε στην αποχώρηση της συγκεκριμένης ΝΑΤΟικής δύναμης. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την κινητικότητα που καταγράφει στο Αιγαίο η Τουρκία, με κλιμακούμενες παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων και του εθνικού εναέριου χώρου, προσθέτει νέα ένταση στην περιοχή και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, μέσα στο ευρύτερο πλέγμα των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και κέντρα, για τη διεύρυνση των συμφερόντων τους σε περιοχές μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας, από την Ουκρανία και τις Βαλτικές χώρες μέχρι τη Βόρεια Αφρική, με «σημείο τομής» την Ελλάδα.
Ως προς αυτό, ήταν αποκαλυπτική η συνέντευξη που έδωσε τον περασμένο Νοέμβρη σε ελληνικό Μέσο ο νέος πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ, ο πλέον «δραστήριος» απ' όσους έχουν αναλάβει αυτό το πόστο τα τελευταία χρόνια. Περιγράφοντας το γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής, είχε πει στη συνέντευξή του: «Υπάρχει ένα διάγραμμα με τρεις κύκλους. Ο ένας αφορά τη Βόρεια Αφρική, ο άλλος την Ανατολική Μεσόγειο και τη Συρία και ο τρίτος τη Μαύρη Θάλασσα και μια πιο επιθετική και επεκτατική Ρωσία. Το μέρος όπου αυτοί οι τρεις κύκλοι συναντώνται είναι η Ελλάδα. Αυτό είναι το υφιστάμενο στρατηγικό πλαίσιο...».
Ο ίδιος είχε προσθέσει ότι «(ο γεωστρατηγικός ρόλος της Ελλάδας στην περιοχή) είναι πολύ σημαντικός. Παλαιό μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, πυλώνας σταθερότητας και δημοκρατικής διακυβέρνησης σε μια περιοχή που αντιμετωπίζει προκλήσεις». Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι η νέα ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις έχει πολύ μεγαλύτερη «ουρά», πέρα από το γεγονός ότι η τουρκική αστική τάξη συνεχίζει να υπενθυμίζει επιθετικά τις αξιώσεις της στο Αιγαίο, όσο πιέζεται στα νοτιοανατολικά της σύνορα.
Από την πλευρά της, η ελληνική κυβέρνηση δεν ξεπλένει απλώς το βρώμικο ρόλο του ΝΑΤΟ, αλλά προκειμένου να αναβαθμίσει το ρόλο της στην ιμπεριαλιστική συμμαχία και στη νοτιοανατολική της πτέρυγα, δηλώνει πρόθυμη για ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σε συνέντευξή του την περασμένη Τρίτη, επανέλαβε με έμφαση ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αναλάβει κι άλλες «διευκολύνσεις» προς το ΝΑΤΟ, κυρίως σε ό,τι αφορά τη χρήση στρατιωτικών υποδομών, αν υπήρχαν τα κατάλληλα «ανταλλάγματα».
Αλλος ο δρόμος του λαού
Οι εξελίξεις γύρω από τη διαπραγμάτευση και τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς προδίδουν το παζάρι που γίνεται για λογαριασμό της αστικής τάξης στις πλάτες του ελληνικού και των άλλων λαών της περιοχής. Το παζάρι αυτό έχει τον ίδιο στόχο, είτε γίνεται στις συνόδους του ΝΑΤΟ και στα «φόρα» άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, είτε στο τραπέζι των διαβουλεύσεων με την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ για το κλείσιμο της «αξιολόγησης»: Πώς θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης και κερδοφορίας.
Μ' αυτό το στόχο, τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα δεν έχουν καμιά σχέση. Αντίθετα, μεγαλώνουν οι κίνδυνοι να βρεθεί ο λαός μπλεγμένος σ' ένα γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τα συμφέροντα της ίδιας τάξης που σήμερα στήνει ξανά στον τοίχο τα εναπομείναντα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, στο όνομα του να κλείσει η «αξιολόγηση». Διέξοδος για το λαό υπάρχει μόνο σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Εξω από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τις ενώσεις, με εργατική εξουσία, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, στην υπηρεσία της ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις