Αστική μπακαλική

Αν καθυστερούσαμε να κλείσουμε την «αξιολόγηση» και δεν διαπραγματευόμασταν, λέει η κυβέρνηση, ο λογαριασμός των μέτρων θα ήταν 4,5 δισ. ευρώ, όπως ζητούσε το ΔΝΤ από τον περασμένο Σεπτέμβρη, ενώ τώρα διαμορφώνονται στα 3,6 δισ. ευρώ, και μάλιστα με αντισταθμιστικά.

Αν κλείνατε έγκαιρα την «αξιολόγηση», η οικονομία θα είχε πάρει μπροστά και δεν θα κατέγραφε χασούρα 1,7 δισ. ευρώ από την αναθεώρηση των προβλέψεων για τους ρυθμούς ανάπτυξης, απαντάει η ΝΔ.

Πετάνε νούμερα στον αέρα, για να δείξουν ποιος ξέρει καλύτερα την μπακαλική της αστικής τάξης. Ποιος, δηλαδή, μπορεί με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα να διαχειριστεί τις υποθέσεις της, αφού και στη μια και στην άλλη περίπτωση, η ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» και η ψήφιση των αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων θεωρείται δεδομένη και για τους δυο.

Από εκεί και πέρα, ο καβγάς γίνεται για το λίγο παραπάνω και το λίγο παρακάτω της ζημιάς ή του κέρδους, όχι για το λαό, αλλά για το κεφάλαιο.

Τα συμφέροντα του λαού καμιά σχέση δεν έχουν με τις προσθαφαιρέσεις της κυβέρνησης, της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων, που θέλουν να τον εγκλωβίσουν στη λογική του «μικρότερου κακού», για να περνούν ανεμπόδιστα τα αντιλαϊκά μέτρα, ενώ μεγαλώνει κι άλλο η απόσταση ανάμεσα στη μίζερη ζωή για την πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες τους.