Για νέες σελίδες ηρωισμού και αυτοθυσίας

Με αφετηρία τις κατακτήσεις μας

Το Κόμμα μας, με τις εργασίες και τις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου, επιβεβαίωσε, εδραίωσε και ανέπτυξε παραπέρα ορισμένες θεμελιακές και πολύ σπουδαίες κατακτήσεις που δικαιολογημένα μάς κάνουν περήφανους και αισιόδοξους.

Κατακτήσεις που αποτελούν την αφετηρία και την εγγύηση νέων και μεγάλων επιτυχιών στον αγώνα για την εκπλήρωση των επαναστατικών του σκοπών.

Οι κατακτήσεις αυτές έχουν να κάνουν:

• Με την ακόμα μεγαλύτερη ισχυροποίηση κι ατσάλωμα της ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής ενότητας των γραμμών του ΚΚΕ, με βάση το Πρόγραμμα και τη σύγχρονη στρατηγική του.
• Με την αποκατάσταση των επαναστατικών χαρακτηριστικών στην οργάνωση και λειτουργία του που ισχυροποιούν την ενότητα θέλησης και δράσης, λόγων και έργων.
• Με την αποκατάσταση και ενδυνάμωση της δουλειάς του Κόμματος στη νεολαία και την ολόπλευρη στήριξη της ΚΝΕ.
• Με την ανάδειξη χιλιάδων νέων στελεχών που αναλαμβάνουν όλο και περισσότερες ευθύνες στη συνέχεια του Κόμματος.
• Με μια σταθερή και ενιαία γραμμή πάλης για την ανασύνταξη του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος και την αναζωογόνηση των ιδεών του σοσιαλισμού - κομμουνισμού στη βάση του μαρξισμού - λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού στις σύγχρονες συνθήκες.

Είναι μεγάλες κατακτήσεις που δεν ήρθαν από μόνες τους και εύκολα.

Είναι το αποτέλεσμα μεγάλων αγώνων και θυσιών για να ξεπεράσει το Κόμμα τη δύσκολη θέση που βρέθηκε με τις αντεπαναστατικές ανατροπές του '90 - '91 και τις κρίσεις που έφεραν.

Είναι μια συγκλονιστική πορεία στην ωρίμανση του Κόμματος και ταυτόχρονα πορεία ωρίμανσης χιλιάδων μελών και στελεχών. Στην πορεία αυτή χρειάστηκε να παλέψουμε και με τους εαυτούς μας, να δούμε και να ξαναδούμε κριτικά και αυτοκριτικά πολλά ζητήματα, να βγάλουμε συμπεράσματα, να διδαχτούμε.

Είναι κατακτήσεις που επισφραγίζουν την εκατοντάχρονη ηρωική πορεία του ΚΚΕ και ανοίγουν μια νέα κι ελπιδοφόρα περίοδο στην πορεία του ΚΚΕ.

Για αυτήν ακριβώς τη νέα περίοδο που θα μπει το Κόμμα μας πρέπει να προετοιμαζόμαστε, έχοντας βαθιά συναίσθηση των ευθυνών μας.

Με αφετηρία τις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου και τις παρακαταθήκες που μας κληροδοτεί ο ένας αιώνας ζωής και δράσης του ΚΚΕ, να προετοιμαστούμε να γράψουμε κυριολεκτικά νέες σελίδες ηρωισμού και αυτοθυσίας. Ακριβώς, νέες σελίδες ηρωισμού και αυτοθυσίας. Γιατί μόνο με αυτούς τους όρους ανοίγουν νέοι δρόμοι στην προετοιμασία των μεγάλων επαναστατικών ανατροπών και αλλαγών. Γιατί το ζητούμενο του Προγράμματος του Κόμματος και των Αποφάσεων του 20ού Συνεδρίου είναι ακριβώς αυτό το καθήκον. Η στρατηγική του Κόμματος για την εργατική εξουσία θα δοκιμάζεται και θα κρίνεται στο βαθμό που θα γίνεται υπόθεση οργάνωσης και πάλης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Εδώ ακριβώς κρίνεται ο επαναστατικός χαρακτήρας του Κόμματος, ο πρωτοπόρος ρόλος του, η στρατηγική του.

Μήπως, άλλωστε, αυτό δεν διδάσκει η ηρωική και συγκλονιστική πορεία του ΚΚΕ, το ρίζωμά του στην εργατική τάξη και οι επαναστάσεις στον 20ό αιώνα με κορυφαία τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση;

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να εδραιώσουμε τις κατακτήσεις που έχουμε πετύχει παρά μόνο ο ηρωικός αγώνας για να γίνει υπόθεση των εργατικών και λαϊκών μαζών το σύνθημα του 20ού Συνεδρίου.

Και επειδή ο δρόμος είναι μακρύς και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις, απαιτείται να θέσουμε όλες μας τις δυνάμεις σε διαρκή επιστράτευση, σε διαρκή ετοιμότητα δράσης, σε πόλεμο με αδυναμίες και καθυστερήσεις, με σχέδιο, με επαναστατικό πείσμα, συνέπεια και τόλμη στα κύρια μέτωπα πάλης που αποφάσισε το 20ό Συνέδριο και ειδικότερα στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ μέσα από την οικοδόμηση γερών ΚΟΒ σε όλους τους στρατηγικούς χώρους και τη σφυρηλάτηση στέρεων δεσμών με την εργατική τάξη πρωταρχικά και άμεσα.

Να αντιπαλέψουμε έναν σοβαρό και υπαρκτό κίνδυνο

Τον κίνδυνο του εφησυχασμού, της επανάπαυσης, της ρουτίνας, της υποτίμησης των μεγάλων δυσκολιών που έχουμε μπροστά μας. Στις Αποφάσεις του Συνεδρίου - εισήγηση της ΚΕ, τελική ομιλία του ΓΓ της ΚΕ, σ. Κουτσούμπα, και την Πολιτική Απόφαση - υπογραμμίζεται με έμφαση, και όχι τυχαία, αυτός ο κίνδυνος. Από πού προέρχεται αυτός ο κίνδυνος:

1. Από τη δικαιολογημένη ικανοποίηση που προκαλεί η δικαίωση της πολιτικής αρχών του Κόμματος σε κεντρικά ζητήματα των πολιτικών εξελίξεων, από την αντοχή και τη σταθερότητά του, από την επεξεργασμένη στρατηγική του, γενικά από τις κατακτήσεις για τις οποίες μιλήσαμε παραπάνω.

Δεν δικαιολογείται, όμως, κανένας εφησυχασμός, γιατί:

• Το Συνέδριο εκτίμησε ότι υπάρχουν αρκετές δυσκολίες να δουλεύομε στην πράξη, στις κύριες κατευθύνσεις, με βάση τη στρατηγική μας, τις επεξεργασίες του Κόμματος. Υπάρχει ακόμη αναντιστοιχία διακηρύξεων, θέσεων και πρακτικής δράσης για την όποια πρόοδο. Η ενότητα θεωρίας και πράξης είναι ένα διαρκές μέτωπο.
• Δεν μπορεί να ξεχνάμε ότι είμαστε Κόμμα της επαναστατικής δράσης, που σημαίνει ότι η θεωρία, η στρατηγική, το γενικό σχέδιο είναι καθοδήγηση για δράση. Η επαναστατική στρατηγική είναι πολύ σημαντικό ζήτημα, αλλά δεν αρκεί. Αυτό που κρίνει είναι ο αγώνας για την υλοποίησή της μέσω της δράσης των εργατικών και λαϊκών μαζών με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών.
• Η δύναμη του Κόμματος, μαζί με την επαναστατική του θεωρία και τη σωστή πολιτική του, βρίσκεται στη σύνδεσή του με την εργατική τάξη, στη διαμόρφωση, σε πρώτη φάση, μιας ισχυρής πρωτοπορίας σε κάθε εργοστάσιο και κλάδο στρατηγικής σημασίας και στην ικανότητά του να εντάσσει σταθερά όλο και περισσότερες μάζες στην ταξική πάλη. Στις σημερινές συνθήκες, ένα τέτοιο καθήκον απαιτεί υψηλού επιπέδου συνειδητή και απόλυτα στοχοπροσηλωμένη δουλειά, μάχη με πολλές δυσκολίες και σε πολλά μέτωπα. Στο ζήτημα αυτό, το Συνέδριο αναδεικνύει σημαντικά καθήκοντα που πρέπει να εκπληρωθούν για να φτάσει σε αυτό το ύψος το Κόμμα και το επαναστατικό κίνημα. Οπως, καθήκοντα οικοδόμησης, ανασύνταξης, κοινωνικής συμμαχίας, κ.ά.
• Η αφομοίωση σε βάθος της στρατηγικής και σε όλες τις πλευρές της δεν μπορεί να γίνει μόνο με κάποια μαθήματα, αλλά και με την πείρα από τον αγώνα για την υλοποίησή της, για να γίνεται υπόθεση όλο και περισσότερων τμημάτων της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα της νέας βάρδιάς της, σε αδιάλλακτο και ανειρήνευτο πόλεμο με τον ταξικό αντίπαλο και τον οπορτουνισμό. Προϋποθέτει σχεδιασμένη δράση και ανεπτυγμένο αίσθημα πρωτοβουλίας, ανεπτυγμένη συλλογική δράση.
• Το κεντρικό σύνθημα του Συνεδρίου προσδιορίζει τα κύρια καθήκοντα που η πάλη για την υλοποίησή της θα μας φέρνει σε αντιστοιχία με τη στρατηγική μας. Καθήκοντα που απορρέουν από τις ίδιες τις εξελίξεις και την πρόβλεψη για όξυνση της ταξικής πάλης και απαιτούν την επιτάχυνση στην ολόπλευρη προετοιμασία του Κόμματος. Δεν επιτρέπεται, επομένως, κανένας εφησυχασμός.

2. Οι κίνδυνοι και τα εμπόδια στην ικανότητα να δουλεύουμε με τη στρατηγική μας προέρχονται από τη δύναμη της αδράνειας που προκαλεί η ρουτίνα, μια σειρά από συνήθειες λειτουργίας και πρακτικής δράσης, οι δυσκολίες και καθυστερήσεις προσαρμογής, ο εμπειρισμός, κ.ά., αδυναμίες και προβλήματα που αναδεικνύονται πολύ συγκεκριμένα και αναλυτικά στα ντοκουμέντα του Συνεδρίου. Τα νέα άλματα στην οικοδόμηση του Κόμματος και στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος που αποφάσισε το Συνέδριο δεν συμβιβάζονται με τους συνηθισμένους ρυθμούς δουλειάς.

3. Ανασταλτικός παράγοντας και πρόσθετο εμπόδιο στην αποτελεσματική και δημιουργική δουλειά με τη στρατηγική και τις Αποφάσεις του Συνεδρίου είναι η συνθετότητα και οι δυσκολίες της ταξικής πάλης, η διαρκής και πολύπλευρη παρέμβαση του ταξικού αντιπάλου, οι υποχωρήσεις και προσαρμογές σε αυτές τις δυσκολίες.

4. Δεν επιτρέπεται, τέλος, κανένας εφησυχασμός, γιατί η υλοποίηση των Αποφάσεων θα κριθεί από την ικανότητα και αποφασιστικότητα των στελεχών. Σήμερα, πλαισιώνουν τα όργανα πολλά νέα στελέχη που δεν διαθέτουν όλα την απαιτούμενη πείρα και πρέπει μέσα στη μάχη να ατσαλωθούν, πράγμα που απαιτεί αυξημένες ευθύνες στην καθοδήγησή τους.

Να προσαρμόζουμε διαρκώς τα κριτήρια της πρακτικής δράσης σε αντιστοιχία με τις Αποφάσεις του Συνεδρίου

Είναι πολύ κρίσιμο ζήτημα να δουλεύουν τα όργανα, τα στελέχη, οι ΚΟΒ, τα μέλη με τα κριτήρια και τους στόχους που καθορίζουν οι Αποφάσεις στα κύρια μέτωπα ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής δράσης.

Πράγμα που σημαίνει καλή γνώση των Αποφάσεων, συνεχή δουλειά με τις Αποφάσεις, σχεδιασμό και έλεγχο της δράσης με τις Αποφάσεις, ικανότητα εξειδικευμένης δουλειάς και διαρκούς μελέτης της πείρας από τη δράση. Είναι ένα πρώτο και ουσιαστικό βήμα στην αντιστοίχιση της πρακτικής δράσης με τις Αποφάσεις, με τη στρατηγική.

Μερικές σκέψεις για κρίσιμα ζητήματα:

• Το πιο άμεσο, επείγον και κρίσιμο ζήτημα είναι η αναπροσαρμογή κριτηρίων σχεδιασμού και δράσης σε επίπεδο ΚΟΒ. Πολύ σωστά αποφάσισε το Συνέδριο να αλλάξουν πολλά πράγματα στην καθοδήγηση των ΚΟΒ ως ενιαίο καθοδηγητικό πρόβλημα και ειδικότερα των Τομεακών Επιτροπών. Τι σημαίνει, όμως, αυτό πρακτικά, τι αλλαγές πρέπει να γίνουν; Είναι θέμα που χρειάζεται προβληματισμό. Εδώ η ρουτίνα, η τυποποίηση, η διεκπεραίωση καθηκόντων, οι συνήθειες είναι ο χειρότερος εχθρός.
• Καταρχάς, πρέπει να αναπροσαρμοστούν ουσιαστικά, και σε ορισμένες περιπτώσεις ριζικά, τα κριτήρια σχεδιασμού, προσανατολισμού, διάταξης και εκπαίδευσης δυνάμεων, μέθοδοι καθοδήγησης και ελέγχου, μορφές πάλης, μορφές οργάνωσης, κ.ά. Η αφετηρία του σχεδιασμού από κάθε ΚΟΒ δεν μπορεί να αρχίζει και να τελειώνει με την περιορισμένη και τυποποιημένη, κατά κανόνα, δουλειά, σε έναν λίγο - πολύ περιορισμένο κύκλο επιρροής. Ο σχεδιασμός πρέπει να υποτάσσεται στη στρατηγική και στην αποστολή του Κόμματος, όπως ακριβώς εκφράζεται στο περιεχόμενο και το στόχο του συνθήματος του 20ού Συνεδρίου.

Να ενισχύεται καθημερινά ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος, που συνίσταται στην ανάπτυξη της οργάνωσης, πρωτοβουλίας και αυτενέργειας των εργατικών και λαϊκών μαζών, όχι για οτιδήποτε, αλλά στον αγώνα για τη δική τους εξουσία, για τη διαμόρφωση μιας ισχυρής επαναστατικής πρωτοπορίας σε κάθε χώρο αποφασισμένης για σκληρό ταξικό αγώνα μέχρι τέλους.

Στην τελική ομιλία του ΓΓ της ΚΕ περιγράφονται με σαφήνεια τα συνδυασμένα κριτήρια για την ισχυροποίηση του Κόμματος και την εκπλήρωση της αποστολής του (ΚΟΜΕΠ, τ. 3/17, σελ. 104 - 105).

Οι κατευθύνσεις αυτές πρέπει να είναι η αφετηρία του προσανατολισμού, του σχεδιασμού κάθε ΚΟΒ στον χώρο της. Για παράδειγμα, μια ΚΟΒ σε επίπεδο εργοστασίου ή επιχείρησης πρέπει να έχει ως σταθερό και μόνιμο στόχο την πλειοψηφία των εργατών και εργατριών, τις οικογένειές τους, την οργάνωσή τους, την ένταξή τους στην ταξική πάλη, τη χειραφέτησή τους από την εργοδοσία και τα κόμματά της και να μην εξαντλείται σε έναν στενό περίγυρο. Να μελετά και να αναζητά συνεχώς τρόπους υπέρβασης των δυσκολιών, προσέγγισης και εξασφάλισης σταθερών δεσμών, αξιοποίησης περισσότερων ανθρώπων, κ.ά.

Αντίστοιχα, μια κλαδική ΚΟΒ δεν μπορεί να σχεδιάζει και να δουλεύει με ό,τι δυνάμεις έχει στα πόδια της, αλλά με τις δυνάμεις του κλάδου, τις οικογένειές τους, με όσους καταρχάς ψηφίζουν στο Συνδικάτο, που είναι πολύ περισσότεροι από τον κύκλο επιρροής της ΚΟΒ.

Το ίδιο ισχύει και για μια ΚΟΒ μικρής πόλης, συνοικίας. Δουλεύουμε σε κάθε χώρο με προοπτική και όχι μεροδούλι - μεροφάι.

Αν δούμε από τη σκοπιά αυτή τη δουλειά των ΚΟΒ, θα βρούμε και τους τρόπους να δημιουργήσουμε τον μάχιμο εκείνο προσανατολισμό που απαιτείται για να εδραιώνεται ένας κομμουνιστικός τρόπος δουλειάς.

• Η οικοδόμηση νέων Κομματικών Οργανώσεων, η εξασφάλιση στέρεων κομματικών δεσμών με πλατιές εργατικές μάζες απαιτεί συνεχή εμπλουτισμό των μορφών δουλειάς, του περιεχομένου δράσης, που να αφυπνίζουν δυνάμεις, να εξασφαλίζουν συμμετοχή όλο και περισσότερων δυνάμεων στη δράση, διαρκή φροντίδα για την ανύψωση του ιδεολογικού, μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου, όχι μόνο των κομμουνιστών, αλλά και της μάζας των εργατών και εργατριών.

Ο εορτασμός των 100 χρόνων από την Οχτωβριανή Επανάσταση φέτος και τα 100 χρόνια του Κόμματος το 2018 αποτελούν ισχυρή βάση για μια πολύμορφη παρέμβαση, για την αναζωογόνηση των ιδεών του Σοσιαλισμού, την εκλαΐκευση των σκοπών του Κόμματος, με βάση το Πρόγραμμά του, για να περάσουμε σε μια νέα, μεγάλη αντεπίθεση με τη δύναμη των ιδεών μας.

Ενα τέτοιο πρόγραμμα απαιτεί σχεδιασμένη και εξειδικευμένη, πλούσια σε περιεχόμενο και μορφές δράσης, ανεβασμένη εσωκομματική ζωή, απαιτητικό μέτωπο με αδυναμίες και αντιλήψεις, καλλιέργεια πνεύματος μαχητικής στάσης, ηρωισμού και αυτοθυσίας μελών, οπαδών, δραστήρια και πρωτοπόρα συμμετοχή των στελεχών στην υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδιασμού.

• Κριτήριο καθοριστικό και πρακτική απόδειξη αλλαγών και προσαρμογών στην καθημερινή δράση αποτελεί η αλλαγή στάσης απέναντι στον «Ριζοσπάστη» και το μαρξιστικό βιβλίο. Η αξιοποίηση και η αύξηση της κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη», ως δύναμης καθοδήγησης και πρωτόβουλης δράσης για όλα τα μέλη του Κόμματος, της ΚΝΕ, όλο και περισσότερων οπαδών. Η λύση αυτού του ζητήματος σημαίνει ανυποχώρητο και αδιάλλακτο αγώνα με αντιλήψεις και πρακτικές που δεν αντιστοιχούν στον χαρακτήρα ενός επαναστατικού Κόμματος. Μέλος του Κόμματος που δεν καθοδηγείται από τον «Ριζοσπάστη», δεν δουλεύει με τον «Ριζοσπάστη» καθημερινά, που δεν αγωνίζεται ο «Ριζοσπάστης» να κυκλοφορεί στους οπαδούς, να φτάνει όσο γίνεται πιο πλατιά, σημαίνει χαλαρούς δεσμούς με το Κόμμα, μειωμένες προσφορά και αφοσίωση στους σκοπούς του Κόμματος. Συμβιβασμός με αυτά τα φαινόμενα δεν επιτρέπεται.
• Κριτήριο σωστού προσανατολισμού και βήματα ουσιαστικά στην ισχυροποίηση του Κόμματος, στην καθημερινή ενίσχυση του καθοδηγητικού ρόλου του Κόμματος, είναι η σχεδιασμένη, επίμονη και γεμάτη φροντίδα από κάθε ΚΟΒ για την ένταξη όλο και πιο μαζικά της νεολαίας στην επαναστατική δράση, των νεότερων ηλικιών.
• Ενα ακόμα σημαντικό ζήτημα και σταθερό κριτήριο για κάθε ΚΟΒ είναι η απόκτηση σταθερών δεσμών με τα μη προλεταριακά στρώματα, δουλειά με ιδιαίτερες απαιτήσεις, αλλά καθοριστική για την οικοδόμηση της Κοινωνικής Συμμαχίας και τελικά του μεγάλου μετώπου ρήξης και ανατροπής, για την εργατική εξουσία.

Η κατάκτηση αυτού του επιπέδου δουλειάς από τις ΚΟΒ και τα κριτήρια με τα οποία πρέπει να κρίνεται η απόδοσή τους αφορούν πριν απ' όλα τα στελέχη και τα καθοδηγητικά όργανα.

Συνοψίζοντας: Η υλοποίηση των Αποφάσεων του Συνεδρίου περνάει κυριολεκτικά μέσα από την αναβάθμιση της δουλειάς και της ικανότητας των καθοδηγητικών οργάνων. Εχουμε όλες τις προϋποθέσεις να περάσουμε σε έναν ανώτερο τρόπο καθοδήγησης, με την προϋπόθεση ότι θα στηρίζεται στις Αποφάσεις του Συνεδρίου και με την ακλόνητη πεποίθηση ότι περνάμε σε μια νέα ιστορική περίοδο στη δράση του Κόμματος, ως απαίτηση των καιρών, έχοντας πλήρη συνείδηση, όπως υπογραμμίζεται και στην τελική ομιλία του Συνεδρίου: «Το κύρος του Κόμματος πρέπει να βασίζεται στον πρωτοπόρο ρόλο του ως δύναμης εργατικής, δύναμης λαϊκής συσπείρωσης, δύναμης κοινωνικής ανατροπής. Από εδώ προκύπτει και η καθημερινή του συνέπεια, η μαχητικότητά του».

Δημήτρης ΓΟΝΤΙΚΑΣ
Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ