"Οι σημαιες των προγονων μας"

Οι σημαίες των προγόνων μας. Μόνο που δεν έχουμε όλοι τους ίδιους προγονούς και συνεπαγόμενα και τις ίδιες σημαίες. Η σημαία ως σύμβολο, έχει μια ιδιαίτερη διττή, αντιδραστική και αλλά και μια εν δυνάμει χειραφετητική –σε συμβολικό επίπεδο- λειτουργία.  Η σημαία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ή η ματωμένη σημαία της ΕΦΕΕ, δεν είναι το ίδιο σύμβολο με την σημαία των  ταγματασφαλιτών, δεν είναι το ίδιο σύμβολο με την σημαία της δικτατορίας. Δεν έχουμε τους ίδιους προγόνους, δεν έχουμε την ίδια σημαία.

Η σημαία ως σύμβολο αριστείας δεν είναι παρά η εκφορά με τον πιο τραγικό και αστείο συνάμα τρόπο, των πρωτόγονων ιδεολογημάτων της ελληνικής αστικής τάξης, που μέσω του συμβόλου της σημαίας –αν και όχι μόνο μέσω αυτού- αποπειράται να συνενώσει των έθνος των ταγματασφαλιτών, των μαυραγοριτών, των χουντικών και αυτών που διάβαζαν όταν οι αγωνιστές βασανίζοντας στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, με το έθνος των εργατών, το έθνος των ανθρώπων που έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία χωρίς ανταλλάγματα και χωρίς προσδοκίες. Κάποιοι έκαναν «αντίσταση» στο Κάιρο και στο Παρίσι, κάποιοι βασανιζόντουσαν στα μπουντρούμια των γερμανών φασιστών και των Ελλήνων φίλων τους, είτε μεταγενέστερα,  σάπιζαν στα κελιά και στα ξερονήσια  της «εθνικής αναμόρφωσης» της χούντας.

Ταυτόχρονα η περιβόητη αριστεία δεν είναι παρά η χονδροειδής μεταφορά στην εγχώρια δημοσιολογία ενός καλβινισμού παρωδία, όπου οι κηφήνες της αστικής τάξης, οι «τεμπέληδες της εύφορης ελληνικής κοιλάδας», εμφανίζονται ως οι γνήσιοι εκπρόσωποι της εργασίας, της ευγενούς άμιλλας και άλλων παρόμοιων ηθικοπλαστικών ξερατών, που εκθειάζουν την εργασία και την φιλομάθεια, αποσιωπώντας πως η εργασία στον καπιταλισμό είναι ωμή αν και συγκεκαλυμμένη δουλεία ,ενώ η εκπαίδευση λειτουργεί ως μηχανισμός παραγωγής πειθήνιων, όμοιων και άβουλων εξαρτημάτων οργανικά ενταγμένων στο καθεστώς κερδοφορίας των καπιταλιστικών ελίτ.

Η ανεδαφική σύνδεση της σημαίας με την αριστεία, αν και εύπεπτο για την μέση συνείδηση σχήμα, δεν έχει καμία οντολογική επάρκεια, ακριβώς γιατί τα μέρη που το συνέχουν, τόσο η σημαία όσο και η αριστεία, δεν είναι παρά μεροληπτικές κατασκευές ενός καθεστώτος, που παράλληλα με την κοινωνική και οικονομική απομύζηση των δυνάμεων της εργασίας επιβάλλει και ένα πλέγμα κούφιων ιδεολογημάτων, που εξυπηρετούν μόνο την διαιώνιση της κυριαρχίας του, μέσω της εμπέδωσης μιας πολιτικής, ιδεολογικής και πολιτισμικής ομοιομορφίας, με όρους εγκλεισμού σε ψυχιατρείο.

Το πρόβλημα βέβαια είναι, πως απέναντι στο ιδεολογικό και πολιτισμικό οπλοστάσιο της αστικής τάξης, προβάλλεται ως αντιθετική αφήγηση ο χαζοχαρούμενος, επαμφοτερίζων κοσμοπολιτισμός του ΣΥΡΙΖΑ.

Σημεία των καιρών…

Χρήστος Μιάμης