Νεα αντιλαϊκα "προαπαιτουμενα" στο φοντο της 3ης "αξιολογησης"

Η πείρα απ' όλες τις "αξιολογήσεις"

δείχνει ότι ο αντιλαϊκός

λογαριασμός γιγαντώνεται

Με ελάχιστο κοινό παρονομαστή τη νέα φουρνιά με τα δεκάδες αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, ξεκινούν αυτήν τη βδομάδα οι διεργασίες και τα παζάρια γύρω από τον κύκλο της 3ης «αξιολόγησης» του τρέχοντος προγράμματος. Το γνώριμο σκηνικό ξαναστήνεται από αύριο στην Αθήνα, με την επάνοδο σε αυτή των τεχνικών κλιμακίων του κουαρτέτου και με ατζέντα την κατάρτιση του προσχεδίου του κρατικού προϋπολογισμού για το 2018, την πορεία εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων και τις γενικότερες εξελίξεις στην οικονομία.

Στο τέλος της βδομάδας (15 Σεπτέμβρη), συνεδριάζει στο Ταλίν της Εσθονίας το συμβούλιο Γιούρογκρουπ, όπου οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης και οι «θεσμοί» (ΕΚΤ, ΔΝΤ) θα ενημερωθούν «για την πρόοδο στην εφαρμογή του προγράμματος καθώς και για τον προγραμματισμό της τρίτης αξιολόγησης», όπως αναφέρεται στην επίσημη ατζέντα της συνεδρίασης. Σύμφωνα με έναν πρώτο απολογισμό, όπως αυτός καταγράφεται στην πρόσφατη «Εκθεση Συμμόρφωσης» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τα «προαπαιτούμενα» της 3ης «αξιολόγησης» φτάνουν τα 95, αριθμός που προσαυξάνεται στα 113 μέχρι τον Αύγουστο του 2018, ενώ, όπως επισημαίνεται, ο εισπρακτικός στόχος από το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων φτάνει σε 5,4 δισ. ευρώ.

Ανάκαμψη για το κεφάλαιο στο έδαφος της αντιλαϊκής πολιτικής

Την ίδια ώρα, οι παραδοχές τόσο της κυβέρνησης όσο και του κουαρτέτου σχετικά με τους ρυθμούς ανάκαμψης του ΑΕΠ, στο 2,4% για το 2018, είναι αναπόσπαστα δεμένες με την πορεία υλοποίησης της αντιλαϊκής πολιτικής και με την άρση της «αβεβαιότητας» για τους «επενδυτές», στην κατεύθυνση δηλαδή που βάζουν πάγια στο τραπέζι και οι εγχώριοι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Σε κάθε περίπτωση, ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2018 χαρακτηρίζεται από την παραπέρα συρρίκνωση των κρατικών κονδυλίων που αφορούν στην κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών αναγκών της λαϊκής οικογένειας, όπως άλλωστε προβλέπεται και στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2018-2021 (ΜΠΔΣ).

Για το 2018, μεταξύ άλλων, προετοιμάζονται παρεμβάσεις όπως η περαιτέρω καρατόμηση των επιδομάτων για την Κοινωνική Πρόνοια, του κονδυλίου για το πετρέλαιο θέρμανσης των λαϊκών νοικοκυριών, η πλήρης κατάργηση παροχών που «αλληλεπικαλύπτονται» από το λεγόμενο «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης».

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων. Την επόμενη χρονιά προβλέπεται ποσό μόλις 80 εκατ. (από 320 εκατ. φέτος), δηλαδή θα κατακρεουργηθεί κατά 240 εκατ. Σύμφωνα με το ΜΠΔΣ, το ΕΚΑΣ για το 2019 θα διαλυθεί στα 34 εκατ., ενώ βέβαια θα μηδενιστεί από το 2020. Να σημειωθεί ότι το ΕΚΑΣ για το 2015, όταν ξεκίνησε η εφαρμογή του 3ου μνημονίου, βρισκόταν στο επίπεδο των 921 εκατ., που βέβαια έχει «εξαϋλωθεί» στο φόντο της επερχόμενης ...«δίκαιης ανάπτυξης».

"Τρέχουν" την ατζέντα του εγχώριου κεφαλαίου

Τα παραπάνω βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με το «τμήμα» των «προαπαιτούμενων» της 3ης «αξιολόγησης» που αφορά στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας του εγχώριου κεφαλαίου. Αλλωστε, όλα μαζί εντάσσονται στην ίδια ενιαία στρατηγική για την καπιταλιστική ανάκαμψη.

Επιπλέον, στο «συμπληρωματικό μνημόνιο» με την Ευρωζώνη υπάρχει η ρητή πρόβλεψη για νέα συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σχετικά με την κατάρτιση λίστας από 15 έως 20 «εμβληματικών σχεδίων» για την περίοδο μέχρι το 2020. Οπως αναφέρεται, οι ελληνικές αρχές θα ολοκληρώσουν τη «στρατηγική ανάπτυξης», η οποία μεταξύ άλλων «θα πρέπει να στοχεύει στη δημιουργία, μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια, ενός ελκυστικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Οι προτεραιότητες αφορούν τομείς όπως ο Τουρισμός, οι τεχνολογίες πληροφορικής, οι Μεταφορές, η φαρμακοβιομηχανία, η γεωργία και η μεταποίηση γεωργικών προϊόντων, όπως και η εφοδιαστική αλυσίδα.

Επίσης, στην απόφαση του Γιούρογκρουπ, αναφορικά με το κλείσιμο της 2ης «αξιολόγησης», μεταξύ άλλων καλούνται οι ελληνικές αρχές «από κοινού με τα θεσμικά όργανα» και με «τρίτα μέρη» (π.χ. «Αναπτυξιακές Τράπεζες» της Ευρωζώνης και άλλους μηχανισμούς χρηματοδότησης) μέχρι το τέλος του 2017 να διαμορφώσουν συνολική στρατηγική για την ενίσχυση της ανάπτυξης και για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.

Με βάση και τα παραπάνω, προκύπτει ανάγλυφα ότι σε συνδυασμό με τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, «σπρώχνουν» και τα «προαπαιτούμενα» της 3ης «αξιολόγησης», με το βλέμμα στραμμένο στην ανάκαμψη του κεφαλαίου.

Ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί για τράπεζες

Την ίδια ώρα, στο προσκήνιο επανέρχονται οι ανταγωνισμοί της Ευρωζώνης με την πλευρά του ΔΝΤ, ενώ ψηλά στην ατζέντα ανεβαίνει το ζήτημα των εγχώριων τραπεζικών ομίλων, με φόντο το ύψος της αναγκαίας κεφαλαιακής επάρκειάς τους και βέβαια τη διαχείριση της μάζας με τα «κόκκινα» δάνεια.

Τα ζητήματα αυτά αναμένεται να συζητηθούν και στο πλαίσιο της ετήσιας Συνόδου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας(13 - 15 Οκτώβρη) στη Ουάσιγκτον. Η πλευρά του ΔΝΤ έχει θέσει ζήτημα νέων «διαγνωστικών ελέγχων» στους εγχώριους τραπεζικούς ομίλους, με ανοιχτό το ενδεχόμενο για νέες αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων, καθώς και για πιο «επιθετική» διαχείριση του ζητήματος των «κόκκινων» δανείων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για την πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας.

«Το ΔΝΤ αποτελεί αστάθμητο παράγοντα» τονίζουν με νόημα κυβερνητικές πηγές, αναφορικά με το χρονοδιάγραμμα και τις τυχόν «εμπλοκές» που μπορεί και να προκύψουν στην πορεία, για υποθέσεις βέβαια ολότελα ξεκομμένες και απόλυτα εχθρικές προς τα λαϊκά συμφέροντα.

Η πείρα απ' όλες τις «αξιολογήσεις», τόσο στο πλαίσιο του τρέχοντος μνημονίου, όσο και των δύο προηγούμενων, έχει καταδείξει ότι τα αντιλαϊκά μέτρα θα πολλαπλασιάζονται στην πορεία, ανεξάρτητα από την έκβαση των αντιλαϊκών στόχων που έχουν τεθεί. Ανεξάρτητα κι από την όποια ανάκαμψη ή πτώση της οικονομικής δραστηριότητας και του παραγόμενου ΑΕΠ.

Στο γενικότερο κάδρο των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών και διαιρέσεων ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα εμφανίζονται τα ζητήματα της νομισματικής πολιτικής από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σε αυτήν τη φάση με φόντο τη συνεχιζόμενη ενίσχυση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ευρώ, που πλέον αρχίζει να δημιουργεί «προβλήματα» ανταγωνιστικότητας σε κράτη όπως η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία, αλλά και στην Ελλάδα.

Παράλληλα, στο πλαίσιο της ετήσιας Συνόδου του ΔΝΤ, αναμένεται να τεθεί και το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού κρατικού χρέους, για τον τρόπο διαχείρισης του οποίου συνεχίζεται η διελκυστίνδα της Ευρωζώνης με το ΔΝΤ.

Αντεργατικές αναδιαρθρώσεις στην Ευρωζώνη

Ταυτόχρονα, «τρέχουν» και οι γενικότερες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στην Ευρωζώνη. Σε αυτό το πλαίσιο, στην προσεχή συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ (15/9) στο Ταλίν της Εσθονίας θα συζητηθούν και ζητήματα που αφορούν στην εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης(ΟΝΕ), με άξονα την ικανότητα των κρατών να «προλαμβάνουν και να αντιμετωπίζουν "οικονομικές διαταραχές"» και, όπως επισημαίνεται, «αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τη ζώνη του ευρώ, όπου οι χώρες έχουν ένα ενιαίο νόμισμα και είναι πολύ αλληλένδετες και η έλλειψη οικονομικής αντοχής σε μια χώρα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες σε άλλες οικονομίες της ζώνης του ευρώ».

Είναι φανερό το γεγονός ότι οι συντελούμενες αναδιαρθρώσεις θα έχουν και νέες δυσμενείς επιπτώσεις σε βάρος και του ελληνικού λαού, ενώ οι σχετικές διεργασίες αναμένεται να επιταχυνθούν το επόμενο διάστημα. Θυμίζουμε ότι στο αρχικό σχέδιο προβλέπεται η δημιουργία ευρωπαϊκού μηχανισμού ελέγχου, ο οποίος, σε συνεργασία με τις εθνικές αρχές, θα έχει αρμοδιότητα την αποτροπή των αποκλίσεων στην ανταγωνιστικότητα των μισθών ανάμεσα στα κράτη της Ευρωζώνης. Αποκαλυπτικό είναι το γεγονός ότι τα συμβούλια ανταγωνιστικότητας (κρατικά και σε επίπεδο ΕΕ) θα αξιολογούν το βαθμό στον οποίο η εξέλιξη των μισθών συμβαδίζει με την παραγωγικότητα.

Την ίδια ώρα, «τρέχουν» και οι διεργασίες για την αναβάθμιση του ρόλου που θα «παίζει» ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας. «Είμαστε έτοιμοι να βελτιώσουμε περαιτέρω την Ευρωζώνη με τη νέα γαλλική κυβέρνηση, για παράδειγμα με τη δημιουργία ενός δικού μας Νομισματικού Ταμείου (ΕΝΤ)», αναφέρει χαρακτηριστικά το προεκλογικό πρόγραμμα των κομμάτων της γερμανικής Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης (CDU-CSU).

Θυμίζουμε, για παράδειγμα, ότι η πρόταση της γαλλικής κυβέρνησης με αφορμή το ελληνικό κρατικό χρέος - όπως αυτή ήρθε στην επιφάνεια - αφορά τη διασύνδεση του ύψους των ετήσιων αποπληρωμών ανάλογα με τους ρυθμούς ανάκαμψης. Σε κάθε περίπτωση, παρά τα επιμέρους συμφέροντα, η στρατηγική του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του συγκλίνει σε σημείο ταύτισης σε ό,τι αφορά την κοινή τους ανάγκη για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, στη διαρκή κούρσα ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων που καθένας από αυτούς στηρίζει και εκπροσωπεί.

Α. Σ